Broodroosterknopjes die te veel speling hebben. Het is een van de grootste frustraties in het leven van makelaar Joel Hammond (Timothy Olyphant). Tot zijn vrouw Sheila (Drew Barrymore) haar volledige lichaamsgewicht, plus een orgaan, projectiel braakt tijdens een huisbezichtiging, vervolgens overlijdt op de badkamervloer en ontwaakt zonder hartslag maar met een hernieuwde levensdrang en een enorme zucht naar rauw vlees. Mensenvlees als het even kan.
‘Ik voel me niet dood of ondood. Eerder springlevend,’ vertelt ze haar gezin en de nerdy buurjongen die met zijn parate stripboekenkennis hen moet helpen haar nieuwe toestand te diagnosticeren. Zijn conclusie: Sheila is een zombie. Al gebruikt hij dat woord liever niet vanwege de negatieve ondertoon.
Het is een interessante twist, zo vroeg in de eerste aflevering van de nieuwe Netflix-show Santa Clarita Diet van schrijver Victor Fresco (Better Off Ted). Wat gebeurt er met een ogenschijnlijk normaal, al dan niet wat ingedut gezin – liefdevolle ouders die al sinds de middelbare school samen zijn, slimme, bijdehante tienerdochter, degelijk huis in een nette cul de sac in een slaperig Californisch stadje in de bergen – wanneer de moeder haar gezonde, groene sapjes van de een op de andere dag inruilt voor smoothies van mensenorganen?
Veel en weinig tegelijkertijd, zo blijkt in Santa Clarita Diet. Dat Sheila de ongewenste avances van een collega afwijst door een hap uit zijn hand te nemen – ‘I know, weirdest foreplay ever!’ zegt ze met een mond vol vingers – en hem vervolgens aan stukken scheurt en zijn maag oppeuzelt, betekent niet dat ze niet nog steeds een liefhebbende vrouw en moeder kan zijn. Dus proberen Joel en Sheila hun draai te vinden in deze nieuwe werkelijkheid, ook al betekent dit dat ze nu mensen moeten vermoorden om haar honger te stillen.
In het zombiegenre is de overgang van levend naar ondood meestal geen goed moment. In Santa Clarita Diet zorgt het voor een soort end life crisis. Sheila gaat uit, klikt met haar buurvrouwen, koopt dure auto’s en vindt het prima als dochter Abby (Liv Hewson) af en toe spijbelt. Haar dood is wellicht het beste, dan wel niet het meest interessante wat Sheila in tijden is overkomen.