‘Ik weet niet of het Duitse “angst” is, maar er is iets bijzonder creepy aan Duitsers, vooral vanuit buitenlands perspectief.’
Bovenstaande uitspraak komt van de Duitse scenarist Tantje Friese (in een interview met de New York Times). Samen met haar man, regisseur Baran bo Odar, schreef zij het script voor de allereerste Duitstalige Netflix-serie Dark, die zowel het Duitse als internationale publiek moet gaan bereiken. Of dit gaat lukken is nog even afwachten, maar de samenwerking tussen het duo en Netflix leverde in ieder geval een prachtig uitziende, knap geschreven en vooral fascinerend creepy serie op.
Dark volgt vier families in het fictionele Duitse stadje Winden, gelegen in de schaduw van een nucleaire kerncentrale, dat in 2019 wordt opgeschrikt door de mysterieuze vermissing van twee jonge kinderen. Een uitgebreide zoektocht levert weinig op, maar wat vooral enkele ouderen van het stadje meteen opvalt: dit is al een keer eerder gebeurd en het herhaalt zichzelf. Wat volgt is een brein-brekend mysterie dat, zoals de cryptische aanwijzing in de trailer suggereert, alleen kan worden opgelost door je niet af te vragen wie, waar of wat, maar wanneer.
De tijden dat Duitsland op het gebied van televisieseries conservatief en weinig innovatief was zijn volgens de makers voorbij. Het is hun hoop dat Dark, samen met de historische serie Babylon Berlin en de nieuwe Netflix-original Dogs of Berlin, het begin van een nieuw tijdperk voor de Duitse televisie- en filmindustrie inluidt. En afgaande op de eerste internationale recensies lijkt deze ‘mysterieuze, beeldschone en ook gek makende’ serie inderdaad een flinke eerste stap te zijn in de beoogde richting.
Dark is sinds 1 december te zien op Netflix.
Na series uit onder meer Italië (Suburra) en Frankrijk (Marseille) breidt streamingdienst Netflix zijn internationale catalogus uit met de Duitse productie Dark.