Witwassen voor het hele gezin

Ondanks deze bescheidenheid werd Bateman dit jaar voor zijn werk in het eerste seizoen genomineerd voor twee Emmy’s: een voor beste acteur en een voor beste regie van een dramaserie (hij regisseerde verschillende afleveringen en is daarnaast producent van de show). Zowel Laura Linney als fanfavoriet Julia Garner, die de negentienjarige white trash-crimineel Ruth Langmore vertolkt, werden overgeslagen. Toeval of niet, in seizoen twee zijn het met name deze twee actrices die de beste verhaallijnen krijgen.

Waar het snelle, emotieloze denkwerk van Marty voorheen de koers bepaalde, neemt nu Linneys Wendy het voortouw. Het seizoen pikt de draad op enkele uren na het einde van het eerste seizoen. Marty heeft net zijn eigen hachje (en dat van zijn familie) gered door een Mexicaans kartel en de meedogenloze drugsboeren Jacob en Darlene Snell te beloven een casino te bouwen. Om dit voor elkaar te krijgen, moet in het nieuwe seizoen de regionale politiek
worden bespeeld. Iets wat Wendy, die haar politieke carrière in Chicago ooit opgaf om de kinderen op te voeden, met zichtbaar genoegen doet.

Wanneer ze een politicus in een compromitterende houding met een prostituee filmt, zegt ze dat het voor haar net zo ongemakkelijk is als voor de man in kwestie. Haar gezichtsuitdrukking verraadt echter het tegenovergestelde. En als Marty halverwege het seizoen emotioneel wordt vanwege een ingrijpende beslissing die hij heeft moeten nemen, is Wendy degene die een dag later met een mierzoete glimlach de buitenwereld tegemoettreedt. Alsof er niks is gebeurd.

Tijdens de persdag van de TCA bedankte Linney haar tegenspeler en regisseur Bateman voor de sprongen die Wendy mocht maken in het tweede seizoen en voor de rol, waarin zij als actrice flink kan uitpakken. ‘Wendy is instinctief, geslepen en slim,’ aldus Linney. ‘Ze is enorm doelgericht en haar beslissingen zijn op hun gunstigst twijfelachtig te noemen. Werkelijk alles komt voort uit overlevingsdrang.’

Ook Garners Ruth Langmore heeft dit seizoen een gelaagde, intrigerende verhaallijn. Haar onvoorspelbare vader, Cade, is vrijgelaten uit de gevangenis, de Mexicanen twijfelen aan haar loyaliteit aan hen en Marty, en ondertussen probeert ze haar neefje Wyatt te behoeden voor het uitzichtloze bestaan waartoe de Langmores veroordeeld lijken.

De cast is uitgebreid met Janet McTeer, die als advocaat Helen Pierce de belangen van de Mexicanen behartigt, wat betekent dat ze even meedogenloos en gevaarlijk is als Darlene Snell (Lisa Emery), de vrouw die een afgevaardigde van het drugskartel met een shotgun door het hoofd schoot nadat hij haar en haar man rednecks had genoemd. Overigens is mevrouw Snell nog angstaanjagender dan voorheen.

Het grootste verschil met de eerste reeks is het weer. Toen de Byrdes Chicago ontvluchtten, was het net zomer, en ondanks de constante staat van wanhoop, paniek en doodsangst waarin het gezin verkeerde, hing er toch iets van optimisme in de lucht. Ondertussen zijn we drie maanden verder en hebben de toeristen de omgeving weer verlaten. Zon en groen hebben plaatsgemaakt voor grauwe mist. Ook dit levert prachtige beelden en vergezichten op van de indrukwekkende natuur, maar bovenal zorgt het voor een toepasselijke duistere sfeer.

Het beetje hoop dat Marty en Wendy in de seizoensopener lijken te koesteren – ze dagdromen zelfs over een nieuw leven aan de Australische Gold Coast – is in aflevering vijf zo goed als verdwenen. Jammer voor de Byrdes, fijn voor de kijker. ‘De familie Byrde doet er alles aan om deze serie te beëindigen,’ zei Bateman tijdens de TCA-persdag. ‘Alle besluiten die ze nemen zijn erop gericht er een punt achter te zetten en weer een normaal leven te gaan leiden – om weer een saai gezin te worden.’ Saaie gezinnen leveren alleen geen spannende televisie op. De familie Byrde wel.

Het tweede seizoen van Ozark is vanaf 31 augustus te zien op Netflix.