Als we Becky (Erin Doherty), de hoofdpersoon in de Britse dramaserie Chloe, ontmoeten is het twee uur ’s nachts en ligt ze in bed op haar telefoon te kijken. Het scherm verlicht haar gezicht in de verder donkere slaapkamer. Haar vingers swipen en klikken eindeloos door de foto’s en selfies in haar social media-tijdlijn. Op ieder beeld zijn mensen te zien die haar vrolijk toelachen en allemaal een ogenschijnlijk spannender en stijlvoller leven hebben dan Becky. Want Becky is eind twintig, deelt een flatje met haar dementerende moeder en heeft overdag een weinig uitdagend uitzendbaantje.
Vandaar dat ze haar vrije uren online doorbrengt, op zoek naar wat reuring – al is het maar via andermans levens. Er is één persoon die ze haast obsessief volgt en dat is Chloe, een roodharige vrouw die foto’s deelt van haar rijke, liefhebbende man, een grote vriendengroep en haar prachtige huis. Foto’s die in Becky’s hoofd tot leven komen. Maar dan plaatst Chloe opeens een onheilspellende tekstregel uit een liedje van The Smiths op haar socials: ‘To die by your side is such a heavenly way to die’. En maakt Becky uit de comments op dat de vrouw is overleden.
Daarna neemt Becky’s obsessie een nogal donkere wending. Ze doet zich voor als Sasha, een wereldwijze, succesvolle vrouw, en infiltreert in Chloe’s in rouw gedompelde vriendengroep – de mensen die ze zo goed kent van het scherm. En terwijl ze probeert te achterhalen wat er met Chloe is gebeurd, ontdekt Becky dat het leven van de vrouw uiteraard lang niet zo perfect was als de berichten op social media deden vermoeden.