‘Bagage afhandelen,’ zegt de Brusselse politievrouw Samira (Lara Chedraoui) verbaasd tegen haar chef, ‘dat is toch ons werk niet?’ Haar baas denkt daar anders over: ‘Als ze in Brussel zeggen dat dat onzen job is, dan is dat onzen job.’ Het is kort na de aanslagen van maart 2016, waarbij behalve luchthaven Zaventem ook het Brusselse metrostation Maalbeek getroffen werd.
De zesdelige psychologische dramaserie Lost Luggage vertelt de naweeën van deze drievoudige zelfmoordaanslag, die opgeëist werd door IS. Aan Samira de zware maar dankbare taak om de honderden stuks bagage en persoonlijke items die na de aanslagen achterbleven in de vertrekhal terug te bezorgen bij de slachtoffers of hun nabestaanden. Dat doet ze met grote inzet, waarbij ze soms vergeet dat ze zelf ook een trauma heeft van de aanslag – ze was erbij – en bovendien een privéleven: ze is zwanger en laat nu net na twintig jaar haar vader weer eens op de stoep staan.
Lost Luggage vertelt dit alles met gevoel voor detail en suggestie, zoals het gebakken ei in de eerste aflevering dat Samira voor haar vriend bakt. Vóór de aanslagen is het een perfect spiegelei. Een week later, na de aanslag, zien we een mislukt ei. Iets soortgelijks gebeurt wanneer de dochter van een slachtoffer bij diens ouders langs gaat. Ze heeft een Afrikaanse moeder en is niet welkom, blijkt uit de reactie van haar biologische oma, die ze nog nooit eerder heeft ontmoet. Maar al snel blijkt dit vooral opa’s mening te zijn. Even later is oma alsnog op weg naar de hotelkamer waar haar kleindochter verblijft. Samira speelt bij dit alles de rol van bemiddelaar, terwijl de politie van Brussel met al te grote werkdruk en een overspannen chef te kampen heeft.
‘Zes maanden na de aanslagen las ik een krantenartikel,’ vertelde bedenker en scenarist Tiny Bertels aan de VRT over haar serie. ‘Het ging over een politievrouw die op de luchthaven werkt en alles bijhoudt dat op de dag van de aanslagen is achtergebleven in de vertrekhal, zelfs een kapotte sneaker of gescheurde pull. Het zijn niet zomaar dingen, ze hebben grote betekenis voor wie die dag in de vertrekhal was. Iets terugvinden van wat die dag verloren is gegaan, kan het begin zijn van een helingsproces.’