Vijf onderbelichte topseries uit 2021

Disney+ bepaalde het culturele debat dit jaar vooral met Marvel-series als WandaVision en Loki, maar maakte óók veel indruk met deze ‘kleinere’ titel. Vier jongeren op een reservaat in Oklahoma dromen van een vertrek naar Californië, omdat in hun eigen leven vooral de uitzichtloosheid overheerst. Vooralsnog zit daar weinig schot in, en dus zijn ze veroordeeld tot rondhangen en wat kleine criminele vergrijpen (zoals het stelen van een chipsbus). Maar de serie rekent tussen de regels door vooral knap af met hardnekkige stereotypen over Inheemse Amerikanen, mede dankzij het feit dat vrijwel de hele cast en crew bestaat uit Inheemse Amerikanen. Dat broodnodige perspectief pakt fantastisch uit, waarbij de serie ook nog eens een perfecte balans vindt tussen oprechte coming-of-age-tragiek en speelse humor

Hoewel Apple TV+ steeds meer series uitbrengt, heeft de streamingdienst soms wat moeite om haar series onder de aandacht van het grote publiek te brengen. Grote titels als The Morning Show en Ted Lasso waren weliswaar succesvol, maar topseries als For All Mankind, Dickinson en vooral Mythic Quest sneeuwden enigszins onder. Deze comedyserie van de makers van It’s Always Sunny in Philadelphia speelt zich af op de werkvloer van een succesvol gamebedrijf. Bedenker Rob McElhenney speelt een narcistische CEO, die in zijn behoefte aan aandacht en liefde niets onderdoet voor Michael Scott. Zijn cynische protegé Poppy (een briljante doorbraakrol van Charlotte Nicdao) is er niet veel beter aan toe, als eenzame jonge vrouw die getrouwd is met haar werk. Toch ontstaat er langzaam een zekere genegenheid tussen de twee, voor zover dat mogelijk is op een kantoor dat wordt bevolkt door heerlijk vreemde types. Een vlijmscherpe, bij vlagen verrassend ontroerende workplace comedy, die meer aandacht verdient.

Ook zo’n serie die een perfecte balans vond tussen humor en drama. Veteranen Steve Martin en Martin Short spelen twee bewoners van een groot appartementencomplex in New York, die een voorliefde delen voor true crime-podcasts. Als er in hun complex een moord wordt gepleegd, vatten ze samen met buurvrouw Selena Gomez het luminieuze idee op om zélf een true crime-podcast te beginnen. De toon van de serie blijft daarbij voortdurend heerlijk luchtig, met tussendoor wat ruimte voor emotie. Vooral de chemie tussen de boomers en de millennial was voortreffelijk. Het resulteerde in een van de vermakelijkste ‘bingesessies’ van het jaar.

Als er in 2021 één serie was die zich absoluut níet leende voor een potje bingen, was het wel deze wonderschone verfilming van het gelijknamige boek van Colson Whitehead. Streamingdienst Amazon Prime Video besloot de tien afleveringen in één keer online te zetten, waardoor de serie nooit écht de tijd kreeg om te blijven hangen in het culturele geheugen. Zonde, want de serie is onmisbare kost, die dus het best gedoseerd geconsumeerd kan worden. Makkelijk kijkvoer is het niet, maar The Underground Railroad is een ongekende cinematografische ervaring, die nog lang blijft nadreunen.

De derde Netflix-horrorserie van de maker van The Haunting of Hill House en The Haunting of Bly Manor deed in het begin ook niet bepaald vermoeden dat we met ‘makkelijk kijkvoer’ van doen hadden. Een alcoholist die een dodelijk ongeluk veroorzaakte, keert na een gevangenisstraf terug naar zijn ouderlijk huis. Dat huis staat op een afgelegen eiland, waar religie voor de bevolking nog altijd het belangrijkste baken is. Maar na de komst van een nieuwe priester vinden er steeds meer mysterieuze gebeurtenissen plaats, waarna de botsing tussen geloof en ratio steeds heviger wordt. Hoewel de eerste afleveringen deden vermoeden dat dit een serie vol eindeloze monologen zou worden, liet regisseur/schrijver Mike Flanagan langzaamaan steeds meer waanzin doorschemeren. Met succes, want vooral de tweede helft van deze geweldig ontregelende miniserie bevatte een paar onvergetelijke sequenties.