NFF 2022: Achmed Akkabi over zijn jeugd, Het Huis Anubis en Mocro Maffia

Achmed Akkabi (1983) begon al op jonge leeftijd aan een carrière als acteur. Hij werd bij een groter publiek bekend door de succesvolle jeugdserie Het Huis Anubis en de romcom Alibi uit 2008. Vervolgens ging hij naar de Toneelacademie van Maastricht om zijn talenten verder te ontwikkelen, waarna hij als een van de hoofdpersonages verscheen in de prijswinnende film Rabat van regisseur Jim Taihuttu. In 2016 richtte hij samen met vrienden reclame- en filmproductiebedrijf Tebbernekkel op, waarmee hij 'sociaal nieuwsgierige, enigszins provocatieve én toegankelijke films en series' wil ontwikkelen. Hiermee stond Akkabi aan de basis van de ontwikkeling van de op het gelijknamige boek gebaseerde en zeer succesvolle misdaadserie Mocro Maffia.

Tijdens zijn masterclass in de grote zaal van de Stadsschouwburg Utrecht sprak Akkabi samen met collega en goede vriend Nasrdin Dchar voor een jong publiek o.a. over het verloop van zijn carrière en het ontstaan van Mocro Maffia.

'Ik ben geboren in Den Haag in een gezin met twee oudere broers en drie jongere zusjes. De eerste keer dat het begon te kriebelen om te acteren was tijdens de schoolmusical op de basisschool. Ik was een drukke jongen dus de leraren hadden al wel door dat ze mij geen rol als boom moesten geven, maar juist een rol waarbij ik in de aandacht kon staan. Daar merkte ik dat ik acteren leuk vond en dat het me energie gaf.

Mijn vader huurde vaak films bij de videotheek die wij dan thuis keken, dus liefde voor films en acteren zat er al vroeg in. Waar wij echter vandaan komen is het niet vanzelfsprekend dat je acteur kunt worden. Er wordt verwacht dat je een 'echte' baan neemt, zoals dokter of piloot. Maar het vuur om te acteren begon toch weer te branden toen ik rond mijn tweeëntwintigste werkte in een kledingzaak. Toen zag ik ergens een foto hangen van een lokaal jeugdtheater. Ik ging ernaar toe, ik zat op de eerste rij en ik dacht: Dit is zo fantastisch, dat wil ik en kan ik ook.'

'Ik kwam terecht bij Nora Mullens' castingbureau en zij regelde dat ik mijn eerste rol kreeg, in de korte film 11:59, waar wij (Akkabi en Dchar) elkaar hebben leren kennen. Op de terugweg van een draaidag zaten wij samen in de trein en ik vroeg aan jou (Dchar) hoe ik verder kon komen in mijn carrière, iets wat jonge acteurs nu aan mij vragen. Daarna kwam ik terecht bij de theatergroep van Jolanda Spoel, waar ik veel gespeeld heb, en ook veel geleerd heb van verschillende theaterdocenten. Dat heeft me heel erg gevormd.

Rond 2006 kreeg ik een kleine rol in de reclame van Albert Heijn, wat later een vaste rol werd. In diezelfde tijd overleed mijn moeder. En in die emotie van een ouder verliezen kreeg ik een telefoontje voor een auditie voor een rol in Het Huis Anubis. Ik kreeg de rol van Appie, en toen begon dat avontuur. Spelen in Het Huis Anubis (2006-2009) was leuk en ook een heel belangrijk voor mij als acteur. In een jeugdserie moet je namelijk in een korte periode heel veel draaien, heel veel tekst leren en heel veel scènes spelen. In korte tijd leer je dus heel veel over technisch acteren: hoe je voor de camera's moet staan, hoe je je moet positioneren voor de tegenspeler en dergelijke. Het was een heel goede leerschool. Ik zeg ook tegen beginnende acteurs dat je door spelen in een jeugdserie in korte tijd klaargestoomd wordt voor het grotere werk.'

'In de tijd van Het Huis Anubis leerde ik Marwan Kenzari kennen. Wij kwamen vaak samen en kregen het idee om een keer iets te doen. Wij maakten stappen in onze carrières (Akkabi, Dchar en Kenzari) en wij dachten: wordt het niet eens tijd om onze krachten te bundelen en iets te maken? Onze droom was om een film te maken. Door het gebrek aan audities en rollen waren wij op een gegeven moment op onszelf aangewezen, wij moesten dus zelf maar iets doen.

Wij waren toen al bezig met representatie, want wij zagen onszelf niet terug in films en series. Er waren wel projecten waarin gekleurde acteurs de hoofdrol speelden, maar nog niet genoeg. Wij hadden in die tijd La haine echt doodgekeken en wij dachten: wat zij in Frankrijk kunnen, op zo'n niveau, waarom kunnen wij dat niet hier maken? Toen zijn wij naar Jim Taihuttu gegaan en zo is het idee van Rabat ontstaan. Alles lag er. We hadden al een script en een crew, maar de filmfondsen geloofden er niet in. Met weinig middelen zijn wij toen toch maar gaan draaien, zo hebben wij de film bijvoorbeeld gratis gedaan. Wij moesten zelf onze kansen creëren en zelf deuren openen. Het was een hele belangrijke film voor ons allemaal.'

Dchar: 'Als je toen iets over series wilde weten, moest je bij Achmed zijn. Hij wist alles over oudere series, maar hij wist ook welke nieuwe series heel erg goed waren.' Akkabi: 'Ja, ik stop veel tijd in het kijken van series. Maar het idee voor Mocro Maffia is ontstaan na het lezen van het boek. Met hulp van Thijs Römer kon ik beginnen met het maken van de serie. Ik vond dat de serie niet alleen een platform voor mij moest zijn, maar ook een platform voor anderen. Toen ik schrijvers ging zoeken voor het scenario, heb ik er daarom bewust voor gekozen om naast een oudgediende in het vak, Oscar van Woensel, ook een jong talent te kiezen, Ashar Medina.

Ik heb zelf heel veel research gedaan, niet alleen door Mocro Maffia te lezen, maar ook door alles over het onderwerp te lezen en te kijken, zoals The Wire en Gomorra. Ik keek voor inspiratie bewust niet naar Nederlandse series, omdat ik Mocro Maffia net zo goed wilde laten zijn als wat er over de grens wordt gemaakt. Ik was heel veel aan het uittekenen, vooral als het ging om de personages en hun verhaallijnen. Ik heb zelf nooit een opleiding als scenarioschrijver gehad, maar door mijn kennis over series wist ik al veel over hoe een verhaal opgebouwd moest worden.'

'Showrunner zijn betekent voor mij dat je van begin tot eind bezig bent met jouw project, van het schrijven van de eerste letter tot het vertonen van een aflevering. Je zoekt het juiste team en je zorgt dat alles goed geschreven wordt. Je moet bij de audities aanwezig zijn om de juiste acteurs te casten. Je moet er eigenlijk altijd zijn. Bovendien moet je je bezighouden met de marketing. Dat doe ik bijvoorbeeld door de sentimenten online te monitoren: wat werkt wel en wat werkt niet bij de kijkers? Die data gebruik ik ook om het verhaal te veranderen. Als ik zie dat een personage door de kijkers goed ontvangen wordt, dan weet ik dat dit personage vaker moet terugkomen in het verhaal.

Als showrunner moet je kijken naar het grote plaatje. Ik heb altijd vertrouwen in het project gehad, omdat de juiste mensen op de juiste plaats stonden en het juiste script er was. Ik was een van de weinigen die er meteen blind in geloofde. Je voelde aan alles dat het tijd was. Je voelde het aan de tijdsgeest. Het was tijd voor een serie in Nederland met een gekleurde hoofdcast.'

'Op het gebied van films en series is Nederland er nog niet qua niveau in vergelijking met het buitenland. De mensen zijn er en de vraag naar films en series is er ook. Het is vooral een kwestie van het constant ontwikkelen van talenten, zodat er niet een vaste status quo ontstaat zonder creatieve ideeën. Wij moeten wat hebben om uit te kiezen, zodat wij veel goede dingen kunnen maken.

Tegenwoordig ben ik niet meer verantwoordelijk voor Mocro Maffia, maar ik ben wel bezig met andere projecten. Ik wil mijzelf blijven uitdagen, want daarmee maak je het leven leuk. Daarom wil ik op termijn gaan regisseren. Verder wil ik ooit nog een jeugdserie doen, maar dit keer niet als acteur maar juist aan de andere kant van de camera. Op dit moment produceer ik namelijk liever dan dat ik acteer, omdat ik kansen wil geven aan de mensen van wie ik fan ben. Anderen zien vliegen door jouw beslissingen, anderen kansen geven zodat ze zichzelf ontwikkelen tot de top, dat maakt mij gelukkig.'