Van Adolescence tot The Studio: deze series waren de moeite waard deze maand

Een jongen van dertien wordt door zwaarbewapende politieagenten van zijn bed gelicht en meegenomen naar het bureau. Hij wordt verdacht van moord. De jongen beweert dat hij onschuldig is, en zijn verwarde ouders hebben geen idee wat ze moeten geloven. Het indrukwekkende Adolescence werd geschreven door hoofdrolspeler Stephen Graham en Jack Thorne (Toxic Town) en vertelt een zeer aangrijpend en akelig urgent verhaal dat iedereen met pubers moet zien, het liefst zelfs met de pubers. Maar waarschuwing: de vier afleveringen die stuk voor stuk in één take werden opgenomen, voelen – ook dankzij het geweldige acteerwerk van iedereen op het scherm - als een emotionele achtbaan.

Voortreffelijke comedyserie over de vele nukken van modern Hollywood. Wanneer producent Matt (Seth Rogen, ook schrijver en regisseur) wordt gepromoveerd tot studiobaas, droomt hij groot: als volleerd cinefiel gaat hij eindelijk écht belangrijke films maken. De realiteit blijkt weerbarstiger, want in het Hollywood van nu draait alles toch vooral om commerciële belangen (wordt het bijvoorbeeld niet eens tijd voor een film over een frisdrankmascotte?). Maar waar veel dingen in Hollywood bergafwaarts lijken te gaan, is The Studio een van de grappigste, meest geslaagde comedyseries van de laatste jaren, met een schitterende cinematografie, een voortreffelijke cast en een vlijmscherp script.

The Studio is vanaf woensdag 26 maart te zien op Apple TV+

In deze intelligente en helaas niet onwaarschijnlijke Deense sciencefictionserie blijft het zeewater maar stijgen en besluit de regering van Denemarken dat ze het land moeten opgeven en de bewoners elders gaan onderbrengen (Nederland is al bankroet, omdat we te lang dachten dat we het water konden tegenhouden. Maar dit terzijde). Regisseur en schrijver van de serie is Thomas Vinterberg, die ver wegblijft van alle politieke aspecten en zich volledig richt op een handvol personages, die elk op hun eigen manier worstelen met dat wassende water. In zeven delen vertelt filmmaker Vinterberg (Festen, The Hunt, Drunk) – die debuteert als serieregisseur – een mooi kalm en weloverwogen verhaal, waarin hij toewerkt naar een sterk, aangrijpend slot.

Schrijver Jack Thorne (Best Interests) weet hoe je maatschappelijk relevante onderwerpen naar het kleine scherm moet vertalen. Zijn nieuwste, Toxic Town, vertelt het echte verhaal van een groep moeders die hun gemeenteraad verantwoordelijk stelde voor het onzorgvuldig opruimen van de lokale staalfabriek. De giftige lucht die was vrijgekomen, bleek voor een fikse toename aan geboorteafwijkingen in het stadje te hebben gezorgd. Een aangrijpend verhaal, dat enerverend en menselijk wordt verteld met sterke rollen van Jodie Whittaker en Aimee Lou Wood. Dat de groep vrouwen het aandurfden om de macht – in dit geval een groep arrogante mannen - aan te pakken, voelt tevens ontzettend relevant.

Deze miniserie over de opkomst van de Italiaanse dictator en bedenker van het fascisme, Benito Mussolini, had op geen treffender tijdstip kunnen uitkomen. Want ook al speelt het verhaal ruim een eeuw geleden, en is het Italië van regisseur Joe Wright zo bombastisch en theatraal dat het voelt als een opera, de parallellen met ons heden zijn onmiskenbaar. Of zoals Mussolini, grandioos neergezet door Luca Marinelli, het zelf zegt wanneer hij gedurende de serie als een soort fascistische Fleabag zijn levensverhaal van commentaar voorziet terwijl hij recht in de camera kijkt: ‘Kijk om je heen. We zijn er nog steeds.’ 

Alweer dik twaalf jaar geleden publiceerde Elena Ferrante haar roman De geniale vriendin. Het boek, dat verhaalt over de vurige, decennialange vriendschap tussen de in de achterbuurten van Napels opgegroeide meisjes Lenù en Lila, veroverde de harten van miljoenen lezers wereldwijd en werd succesvol verfilmd tot serie. Inmiddels zijn we aanbeland bij het vierde en laatste seizoen. De vriendinnen Lenù en Lila zijn inmiddels volwassen vrouwen met carrières en kinderen. De twee hoofdrolspelers zijn in dit seizoen vervangen door de evenzeer sterk spelende Alba Rohrwacher en Irene Maiorino, die zorgen voor een waardige en onvergetelijke slotakte van een diepmenselijke serie die over niets minder gaat dan het leven zelf.