‘Feyenoord-supporter zijn is een vorm van sadomasochisme.’ De materiaalman kijkt thuis op de bank toe hoe het voor de zoveelste keer misgaat met zijn club. Zijn uitspraak past in een illuster rijtje van clichés over Feyenoord-supporters. Een greep uit het gemiddelde aanbod: ‘Feyenoord-supporter ben je niet voor je lol’ (Gerard Cox). ‘Geen woorden, maar daden’ (uit het clublied, en vrijwel elke Feyenoord-gerelateerde mening). Of de bekendste: ‘Feyenoord-supporter zijn is lijden.’ Schrijver dezes kan het weten, en voegt er graag aan toe dat supporter zijn van Feyenoord vooral een gedoetje is.
Kijkend naar de negendelige Disney+-documentaireserie Dat ene woord - Feyenoord, kunnen veel van eerdergenoemde clichés ook moeilijk ontkend worden. Want hoewel Feyenoord kan bogen op een indrukwekkende geschiedenis (door bijvoorbeeld als eerste én (voorlopig) laatste Nederlandse club een Europese hoofdprijs te winnen), overheerst vaak vooral de rampspoed. Toen de club in 2017 voor het eerst in achttien jaar weer eens kampioen werd, leek het bijna alsof Rotterdam opnieuw werd bevrijd.