Apolonia Sokol heeft roots in Wit-Rusland, Polen, Frankrijk en Denemarken en spreekt al deze talen. Ze wil kunstschilder worden, een hele grote, en gaat naar een prestigieuze academie aan de andere kant van de Seine. Die plek contrasteert met haar afkomst en ouderlijk huis, een vervallen theater midden in Parijs. Geld is er weinig, maar creativiteit des te meer: het theater is een ontmoetingsplek voor schrijvers, kunstenaars en activisten, een broedplaats vol poezen, rommel, logees en kunst. ‘Een magisch theater met Apolonia in de hoofdrol,’ vat de Deense regisseur Lea Glob het samen.
Soms is er voor een goede documentaire alleen maar een eindeloos interessante hoofdpersoon nodig. Dat is Apolonia Sokol zeker, en filmmaker Lea Glob mag haar volgen. Cameraschuw is Apolonia allerminst en gewoontjes is het leven van dit kunstenaarskind al helemaal niet.
'Ook de sekstape van Apolonia's verwekking is te zien in de docu.'
In dat magische theater gebeurt van alles: een casual moment aan de keukentafel blijkt opeens een break-up-scène te zijn – Apolonia wordt voor onze ogen gedumpt door haar vriendje. We zien Apolonia door de video-archieven van haar ouders struinen, en daar zit ook de sekstape bij waarop haar eigen verwekking te zien is. Uiteraard mogen wij ook even meekijken, net als naar de bevallingsvideo van baby Apolonia. Haar moeder schreeuwt haar naam op het moment dat ze ter wereld komt, en dat blijkt voorspellend, want Apolonia’s hele leven is er een vol hoofdletters en uitroeptekens.
De Oekraïense feministen van actiegroep Femen belanden op een gegeven moment ook in het theater, en boegbeeld Oksana blijft bij Apolonia hangen. Samen met regisseur Lea vormen ze een drietal, een soort zusterschap. Ze beloven elkaar om te ontsnappen aan het patriarchaat, geen gezin te stichten en trouw te blijven aan de kunsten.
Later in de documentaire Apolonia, Apolonia raakt ze het theater kwijt en we zien de bohemienne een uitstap maken naar de commerciële straten van Los Angeles, waar ze haar ziel lijkt te hebben verkocht aan een rijke en gehaaide kunstverzamelaar. We zijn er getuige van hoe Apolonia telkens weer door ‘oude, wijze mannen’ klein wordt gehouden, hoe zij willen beslissen over haar toekomst, maar gelukkig zien we ook hoe ze telkens net op tijd haar eigen vrij- heid en originaliteit weet terug te vinden.
Een aantal keer denkt regisseur Glob dat haar film af is – zal ze stoppen? Maar Apolonia’s leven blijft een spektakel: je kan er eindeloos naar blijven kijken.
Voor vertoningsdata en -tijden, zie idfa.nl