Haroon Ali is een vriend van Koos

Haroon Ali (1983) is freelance journalist, columnist voor het Noordhollands Dagblad, schrijver van het boek Half en co-host van de podcast Opgewonden.

Poppodcast

Bekroonde podcast over hedendaagse popmuziek van musicoloog Nate Sloan en songwriter Charlie Harding.

Ik heb popmuziek altijd erg serieus genomen. Als tiener ging op vrijdag direct uit school naar de cd-winkel in het winkelcentrum. (Qua leeftijd ben ik een bejaarde millennial.) Daar haalde ik – naast wat afgeprijsde singles – ook een blaadje met de nieuwste top 40. Zo kon ik vast inschatten wanneer mijn lievelingsnummers op zaterdagmiddag op de radio kwamen, als de top 40 werd uitgezonden. Die nummers nam ik dan op met mijn cassetterecorder, zodat ik een mixtape had met de nieuwste hits. Ik was ook zo’n grote fan van de Spice Girls, dat ik vier plakboeken vulde met knipsels uit tienerbladen.

De bekroonde podcast Switched On Pop van ‘musicoloog’ Nate Sloan en songwriter Charlie Harding zoomt in op hedendaagse popmuziek. Een half uur luisteren naar een analyse van Dua Lipa’s discobanger Don’t Start Now, of een reis door Lady Gaga’s album Chromatica? Ik doe het met veel plezier.

Switched On Pop is te beluisteren via Spotify en Google Podcasts.

Vooroordelen op z'n kop

Wat je denkt te weten over homoseksuele moslims klopt waarschijnlijk niet.

Een kennis tipte de broeierige roman Guapa (2016) van Saleem Haddad. Een jongeman keert terug naar een fictief Midden-Oosters land nadat hij jaren in de VS heeft gestudeerd. Thuis moet hij dealen met zijn homoseksualiteit en demonen uit het verleden.

Guapa werd mij aangeraden omdat er raakvlakken zijn met mijn eigen boek Half (2020), waarin ik beschrijf hoe ik opgroeide tussen de Nederlandse en Pakistaanse cultuur, als homoseksuele moslim. Haddads boek raakte me enorm, want ik snapte de onthechting die het personage voelt in botsende contexten.

Als je geen zin hebt in dat boek (of het mijne), kijk dan de korte film Marco (2019) die Haddad schreef en regisseerde. Hierin zien we de pijn van een Syrische, homoseksuele vluchteling die zijn weg moet te vinden in het kille Londen. Net als het boek Guapa zet Marco al je vooroordelen over het Midden-Oosten op zijn kop.

Zeikerige Hollanders

De Google Review Recensent over de zeikende Hollander.

Er zijn talloze parodie-accounts op Instagram die je doen grinniken tijdens de lunchpauze – of op het toilet. Maar de Google Review Recensent weet wel erg goed de zeikerige aard van de Hollander te vangen. Wat blijkt: onze medelanders hebben werkelijk óveral een mening over.

Het Drielandenpunt bij Vaals? Eén ster, want ‘ze hadden geen Mac’. De Intertoys in Leeuwarden? Twee sterren, want er werd ‘gevochten bij de barbies’. ‘Ik ben boos’, schrijft een klant bij Cafetaria De Markt in Simpelveld. ‘Update: ik ben niet meer boos.’ Je hebt precies niks aan deze recensies, maar je bent wel gelijk in het moment, en voelt de emotie van de auteur.

‘Ander licht graag’, over de Action in Zutphen. ‘Ik word er niet goed van.’ Natuurlijk zijn sommige recensies voor de grap, maar uit de meeste spreekt oprechte frustratie. ‘Pleurisdrempels’, over het Olof Palmeplein in Amsterdam. ‘Echt weer zo’n GroenLinks-idee.’ Dat moet vast hebben opgelucht voor de chauffeur.

meer tips van Koos?

Download gratis de app en krijg elke dag 5 verse tips die je direct kunt kijken, luisteren of lezen. Wil je meer? Voor 1,- euro per maand krijg je toegang tot het hele archief. Word jij ook een vriend van Koos?

► Leer Koos kennen of download gelijk de app.

Bo Burnham binnen

IJzersterk soloproject van komiek Bo Burnham over het leven tijdens de pandemie.

Na twee volstrekt unieke, absurdistische komedieshows was het vijf jaar stil rondom de Amerikaanse komiek Bo Burnham. Hij regisseerde wel de prachtige coming-of-age-film Eight Grade (2018), maar fans vroegen zich af of het door paniekaanvallen gekwelde genie ooit nog komedie zou maken.

Hij maakt nu eindelijk een comeback op Netflix met Inside, een solovoorstelling die hij zelf schreef, regisseerde, filmde en monteerde vanuit zijn eigen huis tijdens de lockdowns. Burnham zingt vlijmscherpe doch aanstekelijke showtunes over dit verwarrende tijdperk en onze collectieve schreeuw om aandacht, zoals White Woman’s Instagram en FaceTime With My Mom.

Geen humor om te lachen, maar wel een stomp in je maag die je nog dagen voelt. Zonder live-publiek of klankbord ontspoort Burnham volledig, waarmee hij misschien wel het mooiste statement over de pandemie maakte.

Nu te zien op Netflix, net als zijn eerdere komedieshows What (2013) en Make Happy (2016). Inside is ook op Spotify te beluisteren als album.

Bevrijd van gendernormen

Nikkie de Jager neemt zanger Damiano David van Måneskin onder handen met haar make-up-skills.

Het Eurovisie Songfestival in Rotterdam betekende niet alleen de wereldwijde doorbraak van de Italiaanse glamrockband Måneskin. Ook presentatrice Nikkie de Jager werd door haar onweerstaanbare charme een superster.

De beautyvlogger nodigde de band onlangs uit voor een interview en greep die kans om zanger Damiano David te transformeren met toverachtige make-up. Ze zijn een match made in heaven. De Jager werd wereldnieuws toen ze bekend maakte dat ze transgender is. David is een cisgender man die comfortabel is in het lichaam waarmee hij is geboren, maar hij speelt graag met make-up, kleding, seksualiteit en gender, net als de rest van zijn band.

De vlog van NikkieTutorials doet me goed, omdat het laat zien dat een deel van de mensheid zich al heeft bevrijd van gendernormen. Nu de rest nog.