Ik heb dubbele gevoelens over een van mijn muzikale idolen: Serge Gainsbourg.
Terwijl ik zijn muziek liefheb ('Je t'aime... moi non plus' was op de middelbare school lange tijd mijn ringtone), braken mijn tenen van kromheid toen ik laatst het interview zag waarin hij - 58 jaar oud - over een piepjonge Whitney Houston zegt: ‘I want to fuck her.’
Er is nu eigenlijk nog maar één Gainsbourg-fragment dat ik graag terugkijk. Hij wordt geïnterviewd en zit er bij als de vleesgeworden tragiek. Dikke wallen onder zijn ogen. Pafferig gezicht. En wanneer het gordijn opengaat, staan daar een stuk of dertig kinderen uitgedost als Gainsbourg: compleet met sigaretten en whiskey.
'Je suis venu te dire que je m'en vais', zingen ze. Ik kwam je vertellen dat ik wegga. Gainsbourg begint te wenen, en dan breekt er een totaal misplaatst carnavalsfeest uit waar hij huilend doorheen wordt geloodst. Vijf minuten vervreemdende YouTube-poëzie.