Achterwerk-aflevering: Ik word moeder

Ik ben 19 jaar en over ± anderhalve maand word ik moeder! En eigenlijk wil ik alleen maar even vertellen hoe leuk en spannend ik dit vind. Ik woon samen met mijn vriend, die het helemaal ziet zitten om straks pappa te zijn. Samen hebben we (voor héél weinig geld) ons ouwe-troepkamertje omgetoverd tot een prachtig baby-paleisje, waar we heel trots op zijn. Op zijn tijd roken we samen, met vrienden of met mijn moeder, een blowtje. Natúúrlijk heb ik aan het begin van de zwangerschap bij de huisarts gevraagd hoe het daarmee zat en die meldde mij dat af en toe een blowtje echt geen kwaad kan. Ik moet wel maat houden, dus dat doe ik.

Straks, als ik dus moeder (?!) ben, past mijn moeder zo af en toe (bijvoorbeeld eens in de twee maanden) op ’t kind, zodat wij nog ’ns een nachtje lekker bezopen kunnen worden of aan ‘de pil’ kunnen. Mochten we vaker uit willen, kunnen we altijd ombeurten gaan, of oma’s, tantes, schoonouders of vrienden vragen op te passen. Als het meezit, ga ik volgend jaar september weer naar school, mijn laatste twee jaartjes afmaken en daarna werken! Oh, wat heerlijk om het leven zo te zien zitten!

We waren het eigenlijk niet zo van plan, maar ik was niet zorgvuldig genoeg met de pil. Stom natuurlijk, maar ik ben zó gelukkig met ons ‘foutje’, en dat wou ik gewoon alleen maar even vertellen!

Désirée Nix (19)
Dordrecht

Ik ben een vrouw die 16 jaar jong is en een ontzettende drang heeft naar kinderen. Het is zelfs zo erg dat ik soms tranen in m’n ogen krijg als ik een baby of kind zie op straat en vaak ’s nachts huil omdat ik geen kinderen kan krijgen. Niet omdat ik onvruchtbaar ben, maar omdat het simpelweg niet kan.

Ten eerste ben ik 16 en ik woon nog thuis bij mijn moeder. M’n vriend die ook 16 is, woont ook nog thuis. En dan ook nog school. En het belangrijkste is nog dat we gewoon geen geld hebben om ons kind te verzorgen en te onderhouden.

Nu vergeet ik constant de pil te nemen. Ik heb er wel lichtjes met mijn vriend over proberen te praten, maar ik denk dat hij niet doorheeft hoe ernstig het is.

Anouk (16)

Ik ben F., 15 jaar en moeder van twee meisjes. Ik ben nog samen met mijn vriend J. Hij is 17 jaar. De meisjes zijn nu twee-en-een-halve maand. Alles ging z’n gangetje tot ik erachter kwam voor een tweede keer zwanger te zijn. Ik weet niet wat ik moet doen. Ik ben pas 15 jaar maar abortus is voor mij geen overweging. Een kindje dat in je zit dat van je eigen vlees en bloed is, laat je niet weghalen, vind ik. In principe heb ik er niks tegen als andere moeders dat doen maar ik doe het niet en ik kan het ook niet.

Ik en mijn vriend zijn erg bang dat ook dit weer een meerling wordt, dat komt namelijk erg veel voor in onze beide families. Wij wonen samen met mijn zus omdat onze ouders ons niet meer in huis wilden hebben. Ik zou graag in contact komen met andere tienermoeders die ook al voor een tweede keer zwanger zijn.

Een moeder (15)

Désirée, wat zullen jij en je vriend verschrikkelijk gelukkig worden met jullie foutje!? Alleen vraag ik me af hoe lang dat zo blijft wanneer het kind eenmaal geboren is. Als je nu al schrijft dat je eens in de twee maanden een nachtje lekker bezopen wil worden of aan de pil wil gaan (je had beter een ander soort pil kunnen nemen als je begrijpt wat ik bedoel) dan vraag ik me toch sterk af of je wel goed bij je hoofd bent. Trouwens, je bent wel een grote onverantwoordelijke stumperd als je nog niet eens van een blow af kan blijven tijdens je zwangerschap. Weet je, toen ik je brief doorlas, had ik gelijk met je toekomstige kind te doen want die wordt er uiteindelijk de dupe van met zulke losers als ouders. Gatverdamme wat kan ik me daar kwaad om maken.

Rens
Rotterdam

Nog niet zo lang geleden ben ik zwanger geweest. Maar ik heb het niet doorgezet, ik heb een abortus gedaan met bijna drie maanden, een maand nadat ik erachter kwam. Een maand van enorme twijfel en schuldgevoel, maar toch ook met één zekerheid: dit kan niet. Dit kind kan niet komen, ik was nog geen zestien en totaal niet klaar.

Ik had gehoopt dat het allemaal afgelopen zou zijn na de abortus, maar dat is niet zo. Ik, inmiddels 16 en in het eindexamenjaar havo, ben er nog dagelijks mee bezig. En ik heb me nog nooit zo alleen gevoeld.

Ik ben zo ontzettend bang dat ik niet de juiste keuzes heb gemaakt. De keuze het niemand te vertellen, het niet de vader te vertellen…maar most of all, de keuze om het weg te laten halen.

Ik weet eigenlijk helemaal niet wat ik hier mee wil. Het is gewoon… ik wil het even kwijt denk ik.

Dani (16)

Op 20 december 1994 om 18.41 uur zijn wij pappie en mammie geworden! Onze dochter heet SANNE CHARLOTTE CICILIA Bij de geboorte woog Sanne 4090 gram en was 52 cm klein.

Désirée Nix & Marc Plaisier
Dordrecht