Maar kunnen leken wel ontwerpen – dat is toch juist jullie vak?
Driessen: ‘Nou, je moet wel goed nadenken wat je precies aan bewoners vraagt. Je zegt dus niet tegen de bewoners: ga maar ontwerpen. Je kijkt welk deel je samen kunt doen, en voor welk deel je jouw vaardigheden als architect, ontwerper of stedenbouwer inzet. Het is daarbij belangrijk om steeds terug te koppelen, in plaats van dat je je terugtrekt en dan een hele tijd later met een af product aan komt zetten. Je kijkt naar hun wensen, gaat schetsen en komt vervolgens weer met de vraag: klopt dit met waar jullie behoefte aan hebben?’
Andrés López: ‘Het is ook een kwestie van mensen laten zien dat zij zelf met een heel kleine ingreep al invloed kunnen uitoefenen op hun omgeving: ga maar wat planten in de grond zetten, kijk eens wat dat doet. Als je je als bewoner realiseert dat je verschil kunt maken in je eigen buurt, of dat nou op kleine of op grote schaal is, dan raak je ook veel meer betrokken bij je woonomgeving.’
Driessen: ‘Ja, dat zorgt voor een gevoel van eigenaarschap. Mensen voelen zich in veel buurten geen eigenaar over de openbare ruimte, met verloedering, onveiligheid en troep op straat als gevolg. Maar als je een weekend hebt staan planten in je eigen wijk, denk je: ik ben er trots op en ik wil dat het er hier mooi uitziet. Dat hebben we ook gezien in onze eigen buurt, de Tarwewijk – we wonen vlakbij ons kantoor, in de Mijnsherenlaan. In coronatijd hebben we de gemeente gevraagd: mogen we het plantsoen voor onze deur, dat eigenlijk alleen gebruikt wordt als hondenuitlaatplek, zelf gaan beheren? We kregen geen toestemming, maar toen dachten we: we zetten gewoon een picknicktafel neer en kijken wat er gebeurt. Meteen kwamen er buren naar buiten: hé wat doe je, wie ben je, mag ik hier ook zitten? Zo deden er steeds meer buren mee en zijn we gewoon aan de slag gegaan, met bijvoorbeeld geveltuintjes en een waterpunt; de gemeente was inmiddels akkoord. Wij kennen nu opeens alle buren, terwijl het bij ons eerst heel anoniem en ongezellig was, het voelde niet fijn op straat. Onze droom is dat we de hele laan kunnen overnemen met groene plannen op basis van input van bewoners. Op die manier werken kost veel tijd, maar uiteindelijk, daar zijn we van overtuigd, levert het ook veel meer op. Want je zit uiteindelijk met minder boze bewoners, en je pakt ook andere problemen mee, zoals eenzaamheid en onveiligheid.’