In de laatste aflevering van de podcast Achterwerk krijgen we te maken met romantiek op de kaasafdeling van de supermarkt.

Het sociale leven van de achttienjarige Martijn speelt zich grotendeels af tijdens zijn zaterdagbaantje bij de supermarkt. Hij heeft een oogje op een van zijn collega’s, maar zij ziet hem alleen als vriend. Daarom schrijft hij in een wanhopige brief naar ‘Achterwerk’ dat hij op zoek is naar ‘dat meisje met gevoel’. Als de brief een paar weken later wordt geplaatst, raakt dit een snaar bij talloze lezeressen, die het idee hebben dat ze eindelijk een jongen hebben gevonden die hen begrijpt. Maar Martijn leest de tientallen reacties nauwelijks, want zijn leven is dan al in een stroomversnelling geraakt. In de zesde en laatste Achterwerk-aflevering van dit seizoen reizen we mee door het tumultueuze liefdesleven van deze gevoelige jongen.

Hieronder lees je meer brieven van jongens die op zoek zijn naar liefde.

Dat meisje met gevoel

# 30, 1992

Waar is toch dat meisje, dat meisje met een eigen mening? Die verder nadenkt dan voor haar eigen belang nodig is. Die zich niet voor de zoveelste keer laat pakken door een willekeurig leeghoofd om erbij te horen. Die anderen niet veroordeelt vanwege het luisteren naar andere muziek of het dragen van andere kleding. Die zich niet ieder weekend de pleuris hoeft te zuipen om die maandag te kunnen zeggen dat ze zo’n interessant leven heeft. Die open staat voor andere ideeën die andermans gevoelens durft te sparen. Die kan luisteren. Dat meisje met gevoel. Besta je? Ik mis je…

Een jongen van 18

Jongen met gevoel

#33, 1992

Daar is hij, de jongen met gevoel (‘Dat meisje met gevoel,’ #30). Jongen van 18, waar ben je? Ik geloof dat ik je eindelijk heb ontdekt. Ik zoek al jaren naar je.

Een meisje van 15

Zo ben ik geboren

#33, 1992

Ik ben Zwelgje en wou even reageren op ‘Dat meisje met gevoel’ (#30). Ik ben een meisje van 14 dat anderen niet veroordeelt vanwege het luisteren naar andere muziek of het dragen van andere kleding. lk hoef me ook niet ieder weekeinde de pleuris te zuipen om die maandag te kunnen zeggen dat ik zo’n interessant leven heb. Ik sta open voor andermans ideeën en kan goed luisteren. Zo ben ik geboren en zo leef ik nog steeds. Ik heb dan ook veel verschillende vrienden: punkers, ordinaire hiphoppers, housers, doordeweekse lui. De meesten komen dan ook met problemen bij mij. Als ik problemen heb, ga ik naar een goede vriendin toe.

Zwelgje (14 jaar)

Kaartje sturen

#32, 1992

Hallo, ik ben een jongen van 15 jaar en ik heb een probleem. Ik durf helemaal niet meer in contact te komen met meisjes. Ongeveer een halfjaar geleden was ik verliefd op een meisje van 17 jaar. We begonnen net met elkaar in contact te komen toen het vakantie werd. We spraken af elkaar een kaartje te sturen. Ik heb dat toen gedaan maar ik heb nooit een kaartje terug gehad. Na de vakantie hoorde ik dat ze verkering had met een buschauffeur van 22 jaar. Ik durf sindsdien niet meer met meisjes in contact te komen omdat ik bang ben dat m’n gevoelens weer gekwetst worden. Kan iemand mij alsjeblieft helpen?

Een jongen van 15

Leven zonder liefde

#3, 1993

Een schitterende herfstdag, maar niemand speciaal om hem mee te delen. Alle herinneringen aan haar zijn als duizend messen die zich door mijn hart klieven. Ik dacht mijn meisje met gevoel gevonden te hebben. Ze bezorgde me de mooiste maanden van mijn leven. Opeens was alles voorbij, alsof ik ontwaakte uit een droom. Het ene moment zaten we nog vol plannen en het volgende veegde ze deze allemaal van tafel. Het idee dat ze me nooit meer zal bellen, langs zal komen of me in haar armen zal sluiten, doet me veel verdriet. Ik mis de warmte en geborgenheid, het idee dat er altijd iemand is. Ik kan niet meer zonder. Nu weet ik het zeker: een leven zonder liefde is leeg en eenzaam. Ik heb iemand nodig die me af en toe eens knuffelt. Voor wie ik eens iets kan kopen. Ik mis het heel erg. Ik ben bang dat ik nooit meer een meisje zoals haar zal tegenkomen, hoewel ik na mijn vorige brief weet dat ze er zijn. Bijna direct na het schrijven van die brief kwam ik haar tegen: lief, leuk en anders, een peilloze bron van geluk. Verdoofd van geluk vergat ik mijn brief totaal, totdat de reacties binnenstroomden, en nog meer reacties en nog meer. Verwarrend: ik was gelukkig, maar wist me geen raad met hetgeen ik losgemaakt had. Ik heb alle reacties gelezen en ze deden me mijn pas gevonden geluk goed beseffen. Verscheidene pogingen tot beantwoorden strandden in een wirwar van gevoelens. Onlangs, met het opruimen van al wat me aan mijn ‘ex’ deed herinneren, herontdekte ik al jullie reacties en schaamde me dood, Ik durfde ze niet meer te lezen. Ik wil iedereen alsnog bedanken en hoop dat er nog mensen zijn die willen reageren, Ik mis je meer dan ooit..

Een jongen van 19

Hopeloos verliefd

#16, 2010

Ik ben verliefd op een meisje dat nooit verliefd op mij zal worden. Ik heb me hier al bij neergelegd maar ik kan haar toch niet vergeten. Elke keer als ik aan haar denk word ik verdrietig, omdat ik weet dat het toch nooit zal gebeuren. Ik kan wel proberen uit te leggen waarom, maar dat hou ik liever voor me. Ik heb al geprobeerd om mezelf zo veel mogelijk bezig te houden, maar elke keer als ik even niets doe, moet ik aan haar denken. Vooral tijdens het eten denk ik aan haar, en daarom eet ik minder. Mijn vrienden zeggen dat ik gewoon een ander meisje moet zoeken zodat ik haar vergeet, maar helaas ben ik nogal verlegen, dus dat zit er niet zo snel in.

D, 17 jaar

Emigreren

#20, 2010

Ik hoorde van de zus van een meisje in mijn klas dat dat meisje mij leuk vindt. Ik vind haar ook leuk, maar ik ga over drie maanden emigreren. Ik wil haar hart niet breken, maar ik heb geen zin in een dramatisch afscheid op Schiphol.

Een verliefde emigrant

Geen korte verliefdheidswalm

#38, 2006

Ik ben een jongen van 12 en ik heb een probleem. Ik zit in de tweede klas gymnasium en ik ben verliefd op een meisje uit mijn klas, maar zij niet op mij. Het verhaal zit zo: vorig jaar al begon ik iets voor haar te voelen. Het was – en is – geen korte verliefdheidswalm; ik voel echt dat ik mijn leven met haar zou willen delen. Maar zij voelt dat echt niet zo, integendeel, zij dweept met jongens; ze is 13 en heeft welgeteld al met zes jongens verkering gehad. Van nummer één tot vier weet ik niet zo veel want daar was ik niet bij, maar vijf en zes heb ik wel meegemaakt: met de eerste was het al snel weer gedaan, maar de laatste is een nog wat droeviger geschiedenis. Ik had me voorgenomen om op exact die dag te vertellen dat ik verliefd op haar was, maar juist tóén had zij de andere jongen en ik had het tóch verteld. Ik was echt intens verdrietig en het voelde alsof de hele wereld helemaal verpest was, en van haar kant kon er ook al geen verhelderend antwoord af: ‘Had ik niet verwacht.’ We zijn wel vrienden geworden die dag.

Nu verder: ze had een hele tijd iets met die jongen, tot ze in de zomervakantie erachter kwam dat hij met een ander meisje gezoend had! Meteen uitgemaakt, maar zij wist nu ook hoe ik me gevoeld had: alsof alles kapot was gemaakt, verpest, gemarteld, gefolterd. Het ergste is nog dat ze tegen mij (uitgerekend tegen mij!) had gezegd dat ik haar troosten moest – maar ik ben iemand die meer van logica weet dan van gevoelens en zei uiteraard allerlei misplaatste dingen. Het gaat nu wel iets beter met haar (en met mij), maar toch voel ik me niet tevreden. Ik ben nog steeds verliefd op haar en weet niet wat ze van mij denkt en ik weet ook niet hoe ik ermee om moet gaan. In alles zijn we elkaars tegenpool: zij is slank en ik niet, ik doe aan sport en zij niet, ik ben zo ongeveer verslaafd aan Latijn en Grieks en zij beslist niet…

Een jongen van 12

Achterwerk

Het derde seizoen van Achterwerk is te beluisteren in alle podcastapps.