Een progressief geluid

Politieke podcasts zijn hot. Volgens cijfers van onderzoeksbureau Raw Voice zorgden de verhitte en omstreden verkiezingscampagne en de verrassende uitslag voor de introductie van meer dan 1600 nieuwe programma’s in het genre. En daartussen zitten opvallend veel podcasts van Democratische politici zelf. De reden daarvoor is simpel: Republikeinen luisteren nauwelijks naar podcasts, zo blijkt uit cijfers van marktonderzoeks­bureau Edison Research. Zij stemmen al sinds de jaren tachtig af op talk radio. In dit immense ecosysteem van am-frequenties – tegenwoordig zijn de programma’s ook te streamen of downloaden – kunnen rechtse luisteraars terecht voor complottheorieën en politiek incorrecte meningen, zoals twijfels over de echtheid van het Amerikaanse geboortecertificaat van Barack Obama.
De podcast is echter een safe space voor de progressieve luisteraar. En daar vallen voor Democratische politici veel zieltjes te winnen.

‘Dit is Biden’s Briefing. Ik ben Joe Biden. Elke week presenteer ik verhalen en artikelen die mijn aandacht trokken en die jij vast ook interessant vindt. Bedankt voor het luisteren’.
Voor sommige fanatieke politiekepodcastluisteraars begint de dag met de warme stem van de voormalige vicepresident onder Obama. Net zoals de populaire podcast van The New York Times, The Daily, belicht Biden’s Briefing het belangrijkste nieuws van de dag. Biden leent alleen zijn naam aan de podcast. Hij selecteert een krantenartikel dat door een medewerker wordt voorgelezen. Een laagdrempelige manier om dagelijks luisteraars aan zijn bestaan en zijn presidentiële ambities te herinneren.

Biden is niet de enige Democratische hopeful die de podcast inzet om de kiezer te bereiken. Kirsten Gillibrand (senator New York), Keith Ellison (Congressman Minnesota), Jared Huffman (Congressman Californië), Preet Bahara (door Trump ontslagen hoofdaanklager van New York) hebben allemaal een eigen podcast. Hillary Clintons progressieve rivaal uit 2016 presenteert The Bernie Sanders Show, waarin hij na een bombastisch intro collega’s interviewt of ontwikkelingen als het uiteenvallen van het Iran-akkoord duidt. Het is allemaal een stuk levendiger en minder gepolijst dan Hillary Clintons verkiezingspodcast With Her uit 2016. De wekelijkse vraaggesprekjes bevestigden vooral haar gesloten karakter, omdat ze vrijwel geen interviews deed met de pers.

Toch was Clinton haar tijd ver vooruit, ze voorzag de kracht van de podcast voor haar beroepsgroep: die is perfect om de boodschap ongefilterd bij het publiek te krijgen. Om precies dezelfde reden gebruikt Trump Twitter. ‘De explosie aan podcasts laat zien dat politiek nieuws steeds meer om persoonlijkheden draait,’ verklaart mediacriticus Amanda Hess in The New York Times.

Grote namen zonder eigen podcast, zoals Elizabeth Warren en Kamala Harris, zorgen ervoor dat ze regelmatig te horen zijn in programma’s als Pod Save America. De podcast omzeilt niet alleen het filter van de media, maar ook dat van de partij zelf. Vorig jaar kreeg Pod Save America luisteraars zover een miljoen dollar te doneren aan Democratische kandidaten, om hun beklag te doen bij vertegenwoordigers in Washington of zelf de straat op te gaan bij de vele marsen tegen het beleid van Trump. Het medium stelt de geëngageerde kiezer rechtstreeks bloot aan nieuwe stemmen binnen de partij, zonder tussenkomst van hotemetoten die bepalen wiens beurt het is om een gooi te doen naar het presidentschap. Een democratisering van de democratie.

Voorheen was het uitbrengen van een politiek pamflet of memoires als Obama’s bestseller Audacity of Hope het signaal dat je als politicus president wilde worden. Nu verraadt het hebben van een eigen podcast of veelvuldig opduiken als gast dit streven, concludeert ook de gezaghebbende politieke statistieksite FiveThirtyEight.

Maar politici moeten het wel goed aanpakken als ze kans willen maken op het Witte Huis. In de roerige tijden onder president Trump zitten progressieve luisteraars niet te wachten op een simpel campagnepraatje, zoals Clintons’ With Her. Waar zij vooral behoefte aan hebben, is duiding van experts, zodat ze chocola kunnen maken van de huidige politieke en maatschappelijke toestand. En aan troost. Heel veel troost.

Populaire politieke podcasts als Civics 101 en Can He Do That? van The Washington Post bieden soelaas voor de linkse harten die twee jaar geleden gebroken werden door de Amerikaanse verkiezingsuitslag. ‘Het feit dat Trump – voorheen een cultureel fenomeen, een realityster – plotseling in de positie kwam om ook de echte wereld en de levens van mensen te beïnvloeden, daar moesten mensen opeens mee leren omgaan. Ze hadden een uitlaatklep nodig,’ legt producer Maureen McMurray van de New Hampshire Public Radio-podcast Civics 101 uit aan de telefoon. In korte afleveringen van haar programma legt zij elke week de meest basale fundamenten van de Amerikaanse rechtstaat uit: Wat doet een stafchef voor de president? Hoe benader je jouw vertegenwoordiger in Washington? Deze shows zijn opfriscursussen maatschappijleer voor de Amerikaan die wil actievoeren, maar niet precies weet hoe dit moet.

De populariteit van deze podcasts ontgaat presidential hopefuls niet. Een van de grootste rijzende sterren van de Democratische Partij, de mediagenieke senator Cory Booker uit New Jersey, maakt er een sport van Civics 101 te kopiëren. In zijn strak geproduceerde Lift Every Voice interviewt hij bekende mediapersoonlijkheden, zoals actrice Alyssa Milano, over onrecht in de VS, terwijl hij daarnaast ook op een begrijpelijke wijze uitlegt hoe het hooggerechtshof werkt.
Voor Democratische politici blijft Pod Save America voorlopig echter de heilige graal onder de podcasts. Terwijl Republikeinse politici in verkiezingstijd de deur platlopen bij rechtse mediapersoonlijkheden om zieltjes te winnen, doet de progressieve politicus hetzelfde bij de jongens van Crooked Media.

Mediacommentatoren vergelijken de macht die Favreau en kornuiten in hun nieuwe carrière uitoefenen met The Daily Show van Comedy Central ten tijde van George W. Bush. ‘Ze zijn de “it boys” van podcasting,’ schrijft voormalig New York Times-hoofdredacteur Jill Abramson in The Guardian. ‘Net zoals Jon Stewart hebben zij het jonge liberale publiek veroverd. Dit is hét programma waar iedereen te gast wil zijn’. Vanavond in Radio City Music Hall is dat Late Night-presentator en voormalig Saturday Night Live-komiek Seth Meyers, maar eerder waren het ook politici als Elizabeth Warren en Cory Booker en voormalig vicepresident Joe Biden.
De podcast is de aangewezen plek voor politici om de eerste liberale hearts and minds voor zich te winnen. Daarna moeten de harten van alle andere Amerikaanse kiezers volgen.