Fotograaf Jan Banning doet altijd uitgebreid onderzoek voor zijn werk. Bijvoorbeeld voor zijn bekende en bekroonde serie over ‘troostmeisjes’ uit de tweede wereldoorlog en zijn project Bureaucratics, over ambtenaren uit verschillende landen. Banning is een sociaal betrokken fotograaf, maar had toch soms het idee dat hij niet echt iets deed voor de onderwerpen van zijn portretten. Daarom besloot hij het een keer om te draaien. Hij nam een jaar sabbatical van zijn fotografiepraktijk om zich te richten op een persoon, die hij maar één keer voor zijn camera had gehad: Christina Boyer.
Deze Amerikaanse vrouw zit opgesloten in de Pulaski State Prison in Georgia. Hier maakte Banning in 2013 een serie portretten van vrouwelijke gevangenen. Boyer was een van de tientallen en maakte eerst geen bijzondere indruk op hem, tot hij ging onderzoeken waarvoor ze eigenlijk gevangen zat. De vrouw was had op haar 22ste levenslang plus twintig jaar gekregen voor de moord op haar driejarige dochtertje. Ze heeft altijd volgehouden onschuldig te zijn en er is niet veel onderzoekswerk voor nodig om in elk geval flink te betwijfelen of ze de inderdaad de dood op haar geweten heeft. Banning trok zich het lot van Christina aan en probeert haar vrij te krijgen.