Eerst was er het boek, De goede immigrant – 23 visies op Nederland. De vorig jaar bij Uitgeverij Pluim verschenen bundel was geïnspireerd op The Good Immigrant, die vier jaar eerder in Groot-Brittannië werd gepubliceerd. Volgens critici had die verzameling essays van Britse schrijvers en artiesten met een migratieachtergrond de dialoog over ras en racisme open weten te breken. ‘Toen ik hoorde dat dit boek zou verschijnen, wist ik: zoiets moet er ook zijn in Nederland,’ zegt Ebissé Wakjira-Rouw. Geen een-op-eenvertaling, want dat zou niet werken, maar eenzelfde soort verkenningen van eerste-, tweede- en zelfs derdegeneratiemigranten die van Nederland hun thuis hadden gemaakt. In het voorwoord worden vragen gesteld als: wanneer mag je jezelf Nederlander noemen? En: wat gebeurt er als je kritiek hebt op jouw nieuwe vaderland? Het zijn slechts enkele van de uitgangspunten die de benaderde schrijvers – 23 in totaal – hanteerden toen ze hun pen oppakten.
Een podcastserie, zegt Mariam El Maslouhi, voelde als een logisch vervolg. Zij en haar collega’s van het podcastplatform Dipsaus, waar naast Wakjira-Rouw ook Anousha Nzume deel van uitmaakt, wilden nog verder de diepte in gaan: meer ruimte bieden aan mensen met een migratieachtergrond die je kunnen meenemen in de realiteit van wat het betekent om generatieslang ‘de ander’ te zijn. In de podcastreeks zijn het uiteindelijk zes verhalen geworden, van Quinsy Gario, Deborah Cameron, Hasret Emine, Yael van der Wouden, Manju Reijmer en Khadija Boujbira – de moeder van Mariam El Maslouhi. Journalist en presentator Nicole Terborg is interviewer van dienst en de gesprekken vinden niet plaats in een studio, maar – en dit was een belangrijke vormkeuze – op een plek die haar gasten zelf aandroegen. ‘Bij scenarioschrijver Manju Reijmer was dat bijvoorbeeld zijn eigen huis, omdat veiligheid een belangrijk thema voor hem is,’ zegt El Maslouhi. ‘De aflevering is echt ván de geïnterviewde. Nicole, het platform Dipsaus en de VPRO zijn instrumenten; uiteindelijk gaat het om de