De walviskopvis ziet met haar hele lijf. Haar man en kinderen zitten heel anders in elkaar.
Een vis met twee keer 'vis' in z'n naam, toe maar. Er schijnen dertig soorten walviskopvissen te bestaan, de meeste niet meer dan 20 centimeter lang, de grootste zo'n 40. Maar er is niet zo heel veel bekend over deze diepzeebewoners. Het is pas elf jaar geleden dat de wetenschap er achter kwam dat drie totaal verschilllende 'soorten' vissen eigenlijk verschijningsvormen waren van een walviskopvis. Bizar verhaal, dat je hier kunt lezen. Met beeld.
Als larve jaagt een walviskopviskind aan het oceaanoppervlak op kleine kreeftachtigen, met een grote omhooggerichte bek en een enorm lange sliert aan z'n staart. In volwassen vorm zijn de mannetjes klein, met een heel grote neus en een forse lever, maar zonder een serieus spijsverteringsstelsel. Ze eten dus niet, maar leven van wat ze gespaard hebben in hun jeugd terwijl ze naar de geur van een vruchtbare vrouw speuren. En die vrouwtjes, die lijken dus op walvissen. Dat komt door hun grote bek en kleine oogjes. Ze zien weinig, maar hebben een lijf dat bezet is met zintuigen die de kleinste drukverschillen in het water kunnen voelen. Zo 'zien' ze in het donker van de diepzee waarschijnlijk heel goed.
Er is weinig filmmateriaal van deze vissen, daarom tip ik je een video waarin de vis figureert, tussen veel ander verbijsteringwekkends uit de diepzee.