De pauw had sowieso een plaats in de galerij der bizarre beesten verdiend, maar nu al helemaal.
Charles Darwin had het knap moeilijk met de pauw. Hoe kon een vogel door natuurlijke selectie zulke prachtige, maar opvallend onhandige staartveren ontwikkelen? Want misschien wist je het niet, maar pauwen zijn zo schitterend geworden zonder enig menselijk ingrijpen. Puur natuur. Darwin vond een elegante oplossing en sindsdien is de pauwenhaan een soort symbool voor de vreemde bokkesprongen die evolutie kan maken door seksuele selectie.
Wat Darwin niet verklaarde, is dat merkwaardige kroontje dat zowel meneer als mevrouw pauw op hun hoofd hebben. Waar dient dat voor? Ook voor de sier? Nee, toont nieuw onderzoek aan. Het is een gehoorapparaat, speciaal gericht op het geluid dat een pauwenman maakt als hij z'n staartveren schudt. Aan dat staartschudden is ook net een hoop onderzocht, en daarover moet je even dit heel korte filmpje van de New York Times zien. Maar dat terzijde. Lees hoe slimme onderzoekers de functie van het pauwenkroontje ontrafelden. Geschreven door wetenschapsjournalist Ed Yong, als altijd met een fijne dosis humor.