Je hebt slakken met huisjes en zonder huisjes. En dan is er nog dit.
Vorige week was het 1 april. Ik geloofde het dus niet meteen toen ik op Twitter een plaatje van een vreemd slakje zag langskomen. Er kan veel in de wonderlijke wereld der weekdieren, zeker in zee: er zijn slakken met een mondkap, met bladgroen of vleugels, schelpdieren die je nieuwsgierig aankijken of sprekend op een visje lijken. Maar slakken hebben wel of geen huisje, en schelpdieren – ook wel tweekleppigen genoemd – hebben twee schelpen (al passen ze daar lang niet altijd in).
En toen kwam er dus een slakje langs dat tussen twee schelpen woont. In de negentiende eeuw werd er al geschreven over deze soort schelpen, waarvan men toen dacht dat de bewoners waren uitgestorven. Maar in 1959 ontdekte een Japanse bioloog de levende eigenaar: de slak.
Later bleken er meer soorten 'tweekleppige slakjes' te bestaan. Dat kan dus ook. Niet veel mensen weten dat en het internet heeft er eigenlijk alleen ingewikkelde wetenschappelijke verhandelingen over te bieden, maar ik heb een fijn twitterdraadje voor je met foto's. In het Japans. Druk je zelf even op de vertaalknop?