De blik van de Chatham-albatros wil uitstralen dat alles onder controle is, maar is dat wel zo, als je hele soort afhankelijk is van één piepklein eilandje?
Hij is een meter lang en heeft vleugels die van je vloer tot je plafond zouden reiken, maar de Chatham-albatros zweeft liever over de oceaan, zo'n beetje tussen Tasmanië en Zuid-Amerika. Zoals alle albatrossen gaat hij extreem efficiënt met energie om; je zult zo'n reus bijna nooit met z'n vleugels zien slaan, behalve bij het opstijgen.
Net als andere albatrossen nestelt deze op afgelegen, rotsige eilanden waar niemand de kuikens kan storen. Maar in dit geval is dat maar één eilandje: The Pyramid, een stuk rots van een paar honderd meter in alle richtingen. Vijfduizend nesten passen erop. En het eilandje brokkelt af, terwijl de zeespiegel stijgt. Te riskant, alle eieren in één mandje, oordeelden natuurbeschermers, en ze besloten vanaf 2014 in te grijpen. Hoe, dat zie je in de video van National Geographic die ik je tip.