Vlindervleugels kunnen heel schilderachtig zijn. Meestal is het abstracte kunst, maar deze vlinder draagt een realistisch werk.
'Ik zit mij voor het vensterglas
onnoemlijk te vervelen.
Ik wou dat ik twee hondjes was,
dan kon ik samen spelen.'
Aan dit gedichtje, over de vraag wie het schreef zijn nogal wat misverstanden, moest ik denken toen ik de vlinder Macrocilix maia zag. Op zijn vleugels zie je een tweetal vliegen die van vogelpoep zitten te smullen. Bedoelt die vlinder dat echt zo, of is het toeval? De vlinder weet natuurlijk van niets. En de evolutie heeft ook niet doelbewust gehandeld. Toch is het geen toeval dat deze smerige scène op de vleugels is beland.
De vlinder, die in Zuid-Oost-Azië te vinden is, verspreidt een vieze, vogelpoepachtige lucht. Aanvankelijk leek de tekening op zijn vleugels waarschijnlijk wat op een vogelpoepje. Dat is handig, want vogels mijden vogelpoep. En kennelijk vinden ze vogelpoep waar vliegen op zitten nog viezer - die moet wel vers zijn. Dus stuurde de evolutie het plaatje in die richting. Onder de link vind je meer foto's van de vlinder en nog wat wetenswaardigheden over zijn evolutie.