Met zijn gestreepte vacht is de numbat een van de mooiste buideldieren die er bestaan.
Buidelmiereneter heet hij ook wel, maar de numbat lijkt eerder op een eekhoorn. Eentje die in plaats van eikels mieren eet, en termieten. Maar een buidel? Nee, heeft hij niet. De jongen worden wel, net als bij andere buideldieren, geboren als embryo-achtige, kale kleine friemeltjes. Die sluiten hun bekkie aan op een tepel en klemmen zich dan vast aan het buikhaar van moeder numbat. De bescherming van een buidel is kennelijk niet nodig.
Waarom is het dan tóch een buideldier? Tja, zo werkt biologie. Numbats zijn geen naaste familie van de echte miereneters, maar wel van andere buideldieren, zoals de wombat, de quoll en de – uitstorven – Tasmaanse tijger. En de nog wel bestaande bilby, die zo leuk is dat ik hem bewaar voor een volgende tip.
De numbat leeft in West-Australië, op nog maar een paar plekken. Ik doe eens gek en raad je een documentaire van een half uur aan, helemaal over de numbat. Niet met David Attenborogh, maar wel een andere prettige, rustige en uiterst beschaafde verteller.