Hij staat ook bekend als de harige neushoorn. Er zit weinig hoorn aan, toch is-ie bijna uitgestorven.
Dierentuinen probeerden het al honderd jaar, maar nooit lukte het een Sumatraanse neushoorn een baby te laten baren. Terwijl zo'n pasgeboren beestje juist zo leuk is, met een vacht zo dik dat je bijna zou denken dat je met een prehistorische wolharige neushoorn te doen hebt. De soort behouden voor uitsterven, dat zou trouwens ook leuk zijn. In 1984 begon daarom een grootscheeps programma om de soort in gevangenschap te fokken.
De stand na 34 jaar: 46 wilde neushoorns gevangen, waarvan er nog vijf in leven zijn, en een totaal aantal nieuw geboren neushoorns van... zes. Waarvan er twee al dood zijn. Kortom: een debacle. En zo heet ook een vierdelige serie longreads op Mongabay: The Rhino Debacle. Heel interessant leesvoer. Je kunt bij deel 1 beginnen, en dat raad ik je ook aan, maar ik tip je hieronder deel drie, omdat daarin eindelijk hoop gloort. En iets bijzonders staat over de noodzaak van bloedzuigers voor het welzijn van deze neushoorn.
Geen zin in lezen? Toch klikken. Voor de foto's.