Aan longen heb je niet veel als je onder water bent, zou je denken. Eén poging tot ademhalen en ze stromen vol, zodat je verdrinkt. De wateranolis, die in Costa Rica leeft, denkt daar toch anders over. Die gaat rustig onder water zitten, en ademt in, ademt uit, enzovoorts. De uitgeademde lucht blijft op z'n kop tussen zijn ogen als een bel zitten, en wordt gerecycled, ontdekte biologe Lindsey Swierk.
Ze betrapte een exemplaar dat moeiteloos 16 minuten onder water bleef, en dat had vast nog langer kunnen worden, als ze het beestje niet had verstoord. De luchtbel werkt als een soort scuba-tank, zegt ze. Ik vermoed dat de hele huid van het dier meewerkt, want als je goed kijkt zie je die ook zilverachtig glinsteren. Over dat hele oppervlak kan zuurstof uit het water de lucht in gaan, en CO2 zal het omgekeerde doen. Een vreemd gezicht, zo'n onder water ademend hagedisje, kijk zelf maar.