Het bizarre beest van vandaag is een minuscuul platwormpje, maar dat zou je niet zeggen als je hem tegenkomt.
Even voorstellen: Leucochloridium paradoxum, een parasitair platwormpje dat geen Nederlandse naam heeft maar wel in ons land voorkomt. Woonplaats: de darmen van zangvogels en het inwendige van slakjes. Maar hoe komt hij van de ene naar de andere plek? Van vogel naar slak is niet zo moeilijk. De worm legt eitjes, de vogel poept die uit en de slakjes smullen van de vogelpoep.
Maar dan wordt het ingewikkeld. Binnenin de slak komen de eitjes uit en de larfjes zoeken elk een lekker plekje om groeien. In de kop van de slak vormen ze zich om tot iets heel anders: een grote groengestreepte broedzak, gevuld met honderden jeugdige wormpjes, die zich uitstrekt tot in de steeltjes waarop de ogen van de slak zitten. Die broedzak beweegt heen en weer, en dat is van buiten af duidelijk te zien. Op de een of andere manier weten de wormpjes het karakter van de slak ook totaal te veranderen: in plaats van schaduw zoekt hij het volle licht op. Waar zijn pulserende, wel wat op een smakelijke rups of made lijkende passagiers al snel de aandacht van een vogel trekken. Hap! De wormen kunnen weer verder met hun ontwikkeling. En de slak? Als hij het overleeft, vult de volgende broedzak al snel zijn kop.
Als je meer details wilt weten, dan kun je terecht bij deze parasietenliefhebber. Maar kijk eerst even naar zo'n geïnfecteerde slak, via de link hieronder. Het is een magisch gezicht.