De vijftig beste films op HBO Max

De veelzijdige carrière van acteur, komiek en filmregisseur Albert Brooks is een heerlijke om op terug te blikken, zo bewijst deze aanstekelijke documentaire. Als geen ander wist hij met vernieuwende en atypische sketches zijn stempel te drukken op het Amerikaanse komedielandschap, om dat vervolgens voorgoed te veranderen. Regisseur Rob Reiner, zelf ook verdienstelijk acteur en filmmaker - en bovendien Brooks’ beste vriend sinds hun middelbareschooltijd - voert een openlijk gesprek met de baanbrekende komiek over diens leven en carrière, en spreekt daarnaast een tiental bewonderaars, onder wie Conan O’Brian, Steven Spielberg en Chris Rock. Het resultaat is een boeiend, plezierig en vanzelfsprekend erg grappig documentaireportret.

De Indiase broers Nadeem en Saud zijn ervan doordrongen dat alles wat ademt met elkaar verbonden is. Vanuit die visie ontfermen ze zich al zo’n twintig jaar over gewonde zwarte wouwen in hun woonplaats Delhi. De roofvogels spelen een belangrijke rol in het ecosysteem van de stad, maar hebben zwaar te lijden onder de toenemende luchtvervuiling. Deze veelbekroonde docu volgt de bedachtzame broers (en hun trouwe medewerker Salik) bij hun werk, en schetst en passant een portret van een stad vol politieke en ecologische dreigingen. De fraaie shots, rustige montage en filosofische mijmeringen zorgen voor een meditatieve filmervaring. Oscarnominatie voor beste documentaire.

Enerverende verfilming van de gelijknamige bestseller van Bob Woodward en Carl Bernstein, de verslaggevers van de Washington Post die onderzoek deden naar de gebeurtenissen rondom het Watergate-gebouw. De onthullingen leidden tot het vervroegde aftreden van de toenmalige Amerikaanse president Nixon. All the President's Men is een voortreffelijke combinatie van een film over de dagelijkse gang van zaken op een krant, een detective-verhaal en een thriller. Het gouden duo Woodward-Bernstein wordt gespeeld door Redford-Hoffman. Jason Robards kreeg een Oscar voor zijn rol als hoofdredacteur van de Post. William Goldman kreeg er een voor het scenario.

In het rijtje stripheldenverfilmingen is American Splendor een vreemde eend in de bijt. De strip gaat niet over aartsschurken of superkrachten, maar over de ware belevenissen en observaties van Harvey Pekar, een eenzame, misantropische vent met een lullig kantoorbaantje, getekend door underground tekenaar Robert Crumb. Het is onwaarschijnlijk knap hoe de regisseurs van deze film met behulp van cartoons, documentair beeldmateriaal en (uitstekende) acteurs de sfeer troffen van de man en zijn werk, en ook nog een pakkende film maakten. Vooral Paul Giamatti speelt een geweldige Pekar, het uitstekende script werd beloond met een Oscar.

Edward Norton (Fight Club) speelt Derek Vinyard, een Amerikaanse neonazi met intellectuele ambities. Zijn broertje Danny ziet hem als zijn idool, ook als Derek in de gevangenis belandt voor de moord op een zwarte dief. In de gevangenis komt Derek tot inkeer, terwijl Danny juist steeds verder onder de ban komt van een lokale leider van de rechts-extremistische beweging. Als Derek weer vrij komt escaleert de boel. Norton speelt fantastisch, en bemoeide zich ook intensief met de eindmontage. Dat laatste was zeer tegen de zin van regisseur Kaye. Evengoed is American History X een uitstekende en actuele film.

In Springwood, Ohio worden scholiere Nancy en vriend(inn)en in hun slaap geterroriseerd door een misvormde maniak met messenhandschoenen. Ogenschijnlijke simpelmansplot groeide dankzij de inventiviteit en regie van Craven (1939-2015) uit tot een werkelijk sinistere horrorfilm met bizarro-vondsten (de tongtelefoon) en geniepige werkelijkheidsvalkuilen. Kindermoordenaar Freddy Krueger (enge Englund) werd een genre-archetype, de film zelf kreeg vervolgen plus een kansloze remake. De Nederlandse première, 's nachts tijdens het Weekend of Terror van 1985 in de nu verdwenen Amsterdamse Alhambra-buurtbioscoop, was een memorabele gebeurtenis.

Kunstenaar Nikzad Nodjoumi moest Iran ontvluchten na de islamitische revolutie in 1979. Enkele van zijn schilderijen – die als te provocerend werden beschouwd – bleven achter, maar wat is er met die veelzeggende kunstwerken gebeurd? Samen met zijn dochter (Sara Nodjoumi, tevens regisseur van de docu) probeert hij vanuit Amerika de schilderijen weer in zijn bezit te krijgen. Een spannende premisse, al blijkt deze gevoelige documentaire vooral te gaan over familiebanden en over wat je opgeeft als je een revolutie najaagt.

Na een optreden belandt beroemde countryster Jackson Maine (Bradley Cooper) in een obscure kroeg, waar hij de onbekende Ally (Lady Gaga) hoort zingen. Hij is zo geïmponeerd dat hij haar meevraagt op tour. Terwijl Ally’s ster rijst, raakt Maines carrière door zijn drankgebruik in het slop. Debuterend regisseur Cooper brengt deze derde remake van het klassieke melodrama uit 1937 rauw en opzwepend in beeld. Als (live) zingende acteur vormt hij bovendien een spetterend duo met Gaga, die verrassend breekbaar acteert. Het verhaal is zo plat als een dubbeltje, dat wel.

Op 27 oktober 2018 pleegt een geradicaliseerde antisemiet een aanslag op de Tree of Life-synagoge in Pittsburgh, waarbij elf mensen om het leven komen. Deze aangrijpende documentaire biedt naast een reconstructie van die zwarte dag vooral een prachtig portret van de slachtoffers, nabestaanden en de getroffen Joodse gemeenschap in Pittsburgh. De problematiek die ten grondslag ligt aan de horrordaad (zoals wapenwetten en racisme) wordt zeker behandeld, maar deze film draait vooral om het persoonlijke leed en de bewonderenswaardige veerkracht van de overlevers. Een diep menselijke en genuanceerde film, die vooral zo indrukwekkend is door hoe de nabestaanden in het leven staan, en ondanks alles blijven vertrouwen op de goedheid van de mens.

Verfilming van het gelijknamige boek van Scott Thorson over diens geheime relatie met extravagante Las Vegas-entertainer Władziu Valentino Liberace (1919-1987), die wereldberoemd werd met zijn flamboyante shows en barokke pianospel. Michael Douglas is zeer geloofwaardig als de door jonge mannen geobsedeerde Liberace en Matt Damon overtuigt als de naïeve Scott. Steven Soderbergh verfilmde hun zes jaar durende relatie open en eerlijk en schrikt, net als Douglas en Damon, niet terug voor expliciete seksscènes. Geproduceerd door betaalzender HBO, omdat de grote studio's de film 'too gay' vonden.

Bekijk ook het Cannes Report over Behind the Candelabra

Gezelschapsspelletje Bodies Bodies Bodies – in Nederland ook wel bekend als Moordenaartje – loopt gierend uit de klauw wanneer er echte doden beginnen te vallen. Wat klinkt als de zoveelste slasher wordt in handen van regisseur Halina Reijn – die na Instinct werd gespot door kwaliteitsstudio A24 en verkaste naar Amerika – veel meer dan zomaar een doorsnee-horrorfilm. Reijn, die meeschreef aan het scenario, gebruikt het genre om interessante dingen te zeggen over groepsdruk, iPhone-generatie Gen Z, en over het dunne laagje beschaving dat zo is weggespoeld als je leven op het spel staat.

Het mistige drasland van Caddo Lake, met zijn kronkelige waterwegen en oude cipressen, vormt het decor van deze thriller geproduceerd door M. Night Shyamalan. Op een avond verdwijnt een jong meisje spoorloos op het meer. Haar zus (Eliza Scanlen) ontdekt dat dit iets te maken heeft met eerdere verdwijningen in het gebied. Regisseurs Celine Held en Logan George bouwen het mysterie langzaam op. Halverwege komen de gebeurtenissen plots in een stroomversnelling. Hoewel de snelle opeenvolging van plotpunten de onthulling enigszins voorspelbaar maakt, blijft het een intrigerend en aangrijpend verhaal over verlies, rouw en verwerking.

Alice Walkers veelgeprezen, gelijknamige roman over de jonge zwarte Celie die aan het begin van de twintigste eeuw in het Amerikaanse Zuiden opgroeit in een wrede, onrechtvaardige wereld, werd kundig verfilmd door Steven Spielberg die comédienne Whoopi Goldberg haar doorbraakrol bezorgde. De lesbische thema's uit het boek tussen Celie en haar echtgenoots geliefde (Margaret Avery) verdwenen tot verdriet van velen grotendeels, maar de filmmaker zorgt met zijn prima acteurs, onder wie Oprah Winfrey in haar filmdebuut, voor krachtige, aangrijpende scènes. Elf Oscarnominaties kreeg de film, waarvan er geen een werd verzilverd.

Hij had zich er zo op verheugd, voetbalcoach Brian Clough (Michael Sheen), op de cupwedstrijd die zijn nederige eerstedivisieclub Derby County in 1968 speelde tegen het oppermachtige Leeds United. Maar Derby wordt vernederd. Tijd voor wraak, vooral op Leeds-coach Don Revie, de man die zijn spelers zo snoeihard laat spelen. Het intelligente script, het mooie camerawerk, het slimme gebruik van archiefbeelden en de goede acteurs maken van deze opmerkelijk clichéloze sportfilm tegelijk een meeslepend epos en een fraai tijdsbeeld. Gebaseerd op ware gebeurtenissen.

Regisseur Christopher Nolan gaf het ­ingesufte superheldengenre in 2005 weer een flinke oppepper met Batman Begins, waarin wordt verteld waaróm Bruce Wayne besloot de misdaad te gaan bestrijden. Het vervolg op deze film, The Dark Knight, is wellicht de beste superheldenfilm ooit gemaakt. Virtuoos filmwerk, een grimmige sfeer en een magistrale, huiveringwekkende rol van Ledger (1979-2008) als The ­Joker maken Nolans tweede Batman-film niet alleen binnen deze trilogie, maar ook binnen het genre zelf, een echte uitblinker. In het derde deel, The Dark Knight Rises, maakt Nolan de link tussen fictie en werkelijkheid nog nadrukkelijker dan voorheen. Dat dat in die comic-setting nooit potsierlijk wordt, is een prestatie op zich. De première in een Amerikaans stadje werd verstoord door een gek met een vuurwapen: twaalf doden en 59 gewonden. Geen fictie, maar treurige werkelijkheid.

Drie jonge Nederlandse soldaten op vredesmissie in Afghanistan of het Midden-Oosten (de precieze plek wordt nooit genoemd) moeten bij gestrand militair voertuig achterblijven, zodat de onderdelen niet gestolen worden. Het eindeloze wachten in de hitte wordt verstoord wanneer ze in paniek een rondscharrelende geit doodschieten, en de jonge eigenaar vervolgens verhaal komt halen. Psychologisch oorlogsdrama van Korver (Infiltrant) onderzoekt grote thema’s en heeft uitstekende cast, met de jonge Omar Alwan als de hardnekkige geitenhoeder voorop. Nederlandse inzending voor de Oscars.

Het visuele spektakel Dune, wat nu nog bestaat uit twee delen, is gebaseerd op het gelijknamige sciencefictionboek van Frank Herbert uit 1965. De eerste film gaat over de hero’s journey van de adellijke Paul Atreides (Timothée Chalamet), die het op woestijnplaneet Arrakis onder meer moet opnemen tegen opstandige Fremen, troepen van de intergalactische keizer en gigantische zandwormen. De film balanceert continu op het randje van indrukwekkend en potsierlijk, gaat daar een enkele keer ook overheen, maar verveelt geen seconde (van de ruim tweeënhalf uur) en is adembenemend mooi gefilmd. Regisseur Denis Villeneuve doet er met het tweede deel nog een schepje bovenop met meer adembenemende actie, meer Hollywood-sterren (zoals Austin Butler en Florence Pugh) en heel veel meer reusachtige zandwormen.

Het wachten op het derde en laatste deel van de sciencefiction-epos kan beginnen.

Op 20 april 1999, de verjaardag van Hitler, richtten twee jongens een bloedbad aan op Columbine Highschool in een blanke, dure buurt in Littleton, Colorado. Met automatische wapens die ze op internet hadden besteld, vermoordden de achttienjarige Eric Harris en de zeventienjarige Dylan Klebold twaalf medeleerlingen en een leraar en verwondden er 23, van wie negen ernstig. De adembenemende verfilming Elephant van Gus Van Sant laat zien dat niet voor alles een remedie voorhanden is, dat niet op alles een concreet antwoord mogelijk is. Geen bloedfonteinen, geen verklaringen, maar des te verontrustender.

Deze documentaire is meer dan het zoveelste sterrenportret. Nieuw ontdekte interviewopnames van journalist Richard Meryman schetsen in combinatie met prachtig archiefbeeld niet alleen het leven van Hollywoodicoon Elizabeth Taylor (1932-2011) maar ook de opkomst van paparazzi en celebritycultuur. Taylors acteercarrière werd overschaduwd door de constante publiciteit over haar liefdesleven. Ze trouwde maar liefst acht keer, waarvan twee keer met mede-ster Richard Burton. De bladen kregen er geen genoeg van en zelfs de paus sprak er schande van. Maar wie was Liz Taylor echt? Zij draaide al vanaf haar tiende mee in Hollywood en was daardoor een zoekende, maar ook heel sterke en kritische vrouw.

Een ­actrice zoekt hulp voor haar dochter Regan die zich steeds vreemder gaat gedragen. Omdat psychiaters geen soelaas bieden, vraagt ze een priester of hij een uitdrijvingsritueel wil uitvoeren. Baat het niet, dan schaadt het niet. In 1973 vielen bioscoopbezoekers, al in de stemming gebracht door geruchten over de door mysterieuze ongevallen geplaagde opnames, in katzwijm bij de film. Regisseur Friedkin (The French Connection) had dan ook een intens spannende, baanbrekende horrorfilm ­gemaakt. In 2000 verscheen een gerestaureerde, nóg engere versie van de klassieker, met enkele kippenvel­verwekkende toegevoegde scènes.

Als iets ingrijpends gebeurt, gaat het leven vaak ongehinderd door. Ook voor de eigenzinnige zestienjarige Vada (Jenna Ortega, bekend van haar hoofdrol in Netflixserie Wednesday), die getuige is van iets afschuwelijks op haar middelbare school en daardoor dichter naar tegenpool Mia (danser Maddie Ziegler) toegroeit. Tienerdrama The Fallout balanceert voortdurend tussen luchtig en droevig en vangt zo de (ongewone) alledaagsheid in de nasleep van een traumatische gebeurtenis. De film blijft enigszins aan de oppervlakte, vooral in de uitwerking van het leven van Mia, maar is verfrissend omdat debuterend schrijver-regisseur Megan Park ruimte laat voor onzekerheid, terwijl films over rouw vaak gekenmerkt worden door een nadruk op afsluiting.

In de uitbundige, post-apocalyptische actiefilm Mad Max: Fury Road (2015, ook te zien op HBO Max) maakten we kennis met de stoere, eenarmige Furiosa. Die maakte daarin zoveel indruk dat ze nu haar eigen film heeft. Een origin-story, waarin we kunnen zien hoe ze via de krankzinnige Dementus bij tiran Immortan Joe terechtkomt. En ondertussen een steeds betere strijder wordt. Zoals Furiosa het stokje overnam van Mad Max, nam actrice Anya Taylor-Joy (Furiosa) het stokje over van Charlize Theron (Furiosa in Fury Road). Maar wat in deze ‘western op wielen’ gebleven is, zijn de extravagante uitdossingen, de continue ontploffingen en de eindeloze, maar telkens weer originele achtervolgingen. Filmspektakel van ongekend niveau.

Al zolang hij zich kan herinneren wil Henry (Ray Liotta) een gangster worden. En vanaf zijn zestiende mag hij inderdaad aan de slag bij de Italiaanse maffia-familie de Luccheses. Zijn carrière loopt voorspoedig. Scorsese luisterde als jochie graag naar de sterke en grappige verhalen die gangsters in de New Yorkse buurt waarin hij opgroeide op straathoeken vertelden. Zijn sublieme Goodfellas baseerde hij op de biografie van de echte Henry Hill. Robert De Niro had intensief contact met Hill om te bestuderen hoe zijn personage, een collega van Henry, handelde, liep en sprak. En zo viel alles perfect op zijn plek. Uitbundig, virtuoos en grimmig misdaadepos.

In deze rauwe en vreselijk intieme documentaire richt fotojournalist Amanda Mustard de camera op het geheim dat haar moeder, zus, oom en grootouders jaren met zich meezeulden. Mustards grootvader Bill misbruikte in zijn leven tientallen meisjes, waaronder zijn eigen dochter en kleindochter Angie, en kwam er min of meer mee weg. Great Photo, Lovely Life is Mustards poging om dit laatste recht te zetten en tegelijkertijd te kijken naar de medeplichtigheid van de rest van haar familie. Een film die niet makkelijk is om te kijken, maar goed inzichtelijk maakt hoe tegenstrijdig en ingewikkeld het voor familieleden kan zijn.

In een verzorgingshuis in Liverpool blijkt de jonge Sarah (Jodie Comer) als begeleider van verdwaalde, verwarde dementerenden prima op haar plek. Met de relatief jonge Tony (Stephen Graham) kan ze het goed vinden. Dan komen, in maart 2020, de eerste berichten over het covid 19-virus. Televisiedrama met prima hoofdrolspelers laat de aanvankelijke onwetendheid, groeiende onrust en paniek zien waar het Britse zorgsysteem mee te maken kreeg. Gebrek aan financiële middelen en menskracht maken het aanzienlijk moeilijker. Zeker het eerste deel is spannend.

Het psychedelische werk van de Amerikaanse schrijver Thomas Pynchon stond lang te boek als onverfilmbaar, maar blijkt aan Pynchon-fan Anderson - maker van al even eigenzinnig werk als Punch-Drunk Love en The Master - goed besteed. Phoenix is op dreef als permanent stonede speurneus die in het Los Angeles van 1970 verstrikt raakt in een onnavolgbare verdwijningszaak. De plot, noir-elementen en stoner-meligheid brengen soms The Big Lebowski in herinnering, maar Inherent Vice is evengoed uniek. Raar, plat, onsamenhangend, maar geregeld ook ijzersterk en hilarisch.

In de nabije toekomst is de aarde bijna uitgeput, dus werken NASA-wetenschappers aan een plan om de mensheid via een wormgat naar een verre planeet te verplaatsen. Matthew McConaughey speelt een astronaut die op onderzoek uitgaat en daarvoor zijn kinderen moet achterlaten. Het familiedrama levert aangrijpende scènes op, al lijkt regisseur Christopher Nolan (The Dark Knight, Inception) wel iets meer aandacht te hebben besteed aan de ‘science’ dan aan de ‘fiction’. Vooral tegen het slot wordt het verhaal vrij abstract en vergezocht. Evengoed een erg indrukwekkende film, alleen al vanwege de majestueuze ruimtebeelden en kippenvelmuziek van Hans Zimmer.

Na de zege van karakteracteur Albert Finney als Winston Churchill in de historisch doortimmerde HBO-film The Gathering Storm, mocht confrère Brendan Gleeson het proberen in deze vervolgfilm, toepasselijk ondertiteld Churchill at War. Finney speelde de vermaarde premier tot eind jaren dertig, en Gleeson begint in juli 1945, verbouwereerd in Frankrijk, wachtend op de uitslag van de verkiezingen (die hij verloor). De film toont in terugblik ontzagwekkende beelden van de oorlog, maar focust op het politieke steekspel in Engeland over de kandidatuur van Churchill na de geallieerde overwinning. Wederom een grandioze film.

Zoë Kravitz speelt in deze HBO Max-productie de rol van ‘voice stream analist’ Angela, die bij bij een techbedrijf werkt dat slimme speakers produceert. Haar voornaamste werkzaamheden bestaan uit het analyseren van foutjes in het herkenningsvermogen van de apparaten. Niet het meest inspirerende werk, maar het houdt haar wél van de straat. Dat laatste komt goed uit, want na een traumatisch incident én het uitbreken van de coronapandemie, heeft Angela last van pleinvrees, waardoor ze niet meer naar buiten durft. Maar dan hoort ze op een opname ineens geluiden die wijzen op een misdrijf, waarna ze langzaam in een bedrijfscomplot wordt gezogen, én haar veilige thuisomgeving moet verlaten. Prettig minimalistische techthriller van Steven Soderbergh, die regelmatig herinneringen oproept aan paranoiaklassiekers als Blow Out, Rear Window en The Conversation. Kravitz is voortreffelijk.

Emmet (Chris Pratt) is een doorsnee Lego-mannetje dat per ongeluk wordt aangezien voor de redder van het universum. Met een legioen sidekicks moet hij de snode plannen van President Business (Will Ferrell) dwarsbomen. Regisseurs Lord en Miller hebben plotelementen uit The Matrix en andere populaire cultuur gesloopt, om daar met een ongebreidelde fantasie een wervelende animatiefilm van te bouwen, consequent vormgegeven in de blokkerige stijl van het speelgoed. De sprankelend geanimeerde film zit propvol geslaagde humor en heeft een vertederende boodschap.

Fans van Tolkiens vuistdikke epos The Lord of the Rings – over vier hobbits en hun queeste om de Ring te vernietigen – waren er niet ­gerust op toen Peter Jackson de regie van hun geliefde trilogie ter hand nam. Vlak voor de wereldpremière liet Jackson weten dat ‘de film niet wezenlijk ­verschilt van het boek’. Jackson wilde ‘fantasy maken alsof het echt ­gebeurd is. Het boek voelt echt en dát wilde ik verfilmen. Ik hou namelijk niet van fantasy.’ Daarom huurde hij bijvoorbeeld meer dan 250 timmerlieden, ­modellen-makers en andere kunstenaars in om de sets op te tuigen. En dat is te zien. De drie films van Jackson groeide uit tot moderne klassiekers, en zijn tegenwoordig niet meer weg te denken uit het culturele landschap.

Wegens drugsdealen sleet de Afro-Amerikaan George Anthony Morton (1983) zijn jaren als twintiger achter de tralies, maar nu maakt hij naam als portretschilder. In deze gloedvolle, Amerikaans geproduceerde ‘inspirational documentary,’ dat het regiedebuut is van de Nederlandse Rosa Ruth Boesten, schildert de ernstige dertiger onder meer zijn moeder, die nog steeds om de haverklap vastzit. Morton bezoekt familieleden in geboortestad Kansas City en ziet zijn demonen onder ogen met hulp van een psycholoog. Over de ‘kutkringloop van verliezers,’ de zoektocht naar innerlijk licht, Rembrandt en de eurocentrische kunstenwereld. Meermaals bekroond, onder meer voor beste debuut en camera.

Navalny laat de periode zien vlak na de vergiftiging van Aleksej Navalny: Ruslands beroemdste oppositieleider. Regisseur Daniel Roher volgt het maandenlange herstel van de  hoofdpersoon tot aan zijn terugkeer naar Rusland in januari 2021. Aan de hand van archiefbeelden en video-opnamen van Navalny’s anticorruptieorganisatie Fond Borby S Korruptsiyey en zijn familie schetst Roher de opkomst van president Vladimir Poetins grootste nog levende rivaal, die nu alweer twee jaar in een Russisch strafkamp zit. Nu Rusland afglijdt naar een totalitair regime van Noord-Koreaanse snit klinkt Navalny’s boodschap aan het Russische volk niet meer zo hoopvol als ten tijde van de filmopnamen, maar wel des te urgenter: ‘Geef niet op.’ Bekroond met de Oscar voor beste documentaire.

Vrijbuiter Randle (Jack Nicholson) wordt van een werkgevangenis overgeplaatst naar een psychiatrische kliniek om te worden geëvalueerd. Randle ziet er de lol wel van in. Zijn afdeling is afgeladen met zonderlingen en de rebelse Randle haalt het beste in hen boven. De ijzige hoofdverpleegster ­Ratched (Louise Fletcher) is minder gediend van al die reuring en gaat de strijd aan met Randle, tot het bittere einde. De ijzersterke film won de vijf belangrijkste Oscars en werd ook buitengewoon goed bezocht. Verfilming van het gelijknamige boek uit 1963 van Ken Kesey.

Waargebeurd: de wereldvreemde beveiliger Richard Jewell ontdekt in 1996 tijdens de Olympische Spelen in Atlanta een rugzak met spijkerbom en weet het merendeel van het publiek in veiligheid te brengen, waardoor er slechts één dode valt. De media onthaalt hem als held, maar als hij drie dagen later door de FBI als potentiële dader wordt aangemerkt, wordt hij door dezelfde media net zo gemakkelijk met de grond gelijk gemaakt. IJzersterke reconstructie van regisseur Clint Eastwood, die drie jaar eerder met Sully (2016) ook al een waargebeurd heldenverhaal verfilmde. Met fantastische bijrollen van Sam Rockwell als strijdbare advocaat en Kathy Bathes als overbezorgde moeder.

Tweede film van regisseur David Fincher (Fight Club, The Social Network) is een bloedstollende en originele thriller over twee rechercheurs (Freeman en Pitt) die samen een seriemoordenaar opsporen. Ze ontdekken dat de moordenaar de klassieke zeven hoofdzonden afwerkt. Bij het eerste slachtoffer, een volgevreten man, wordt het woord 'gulzigheid' aangetroffen, de tweede moord is gepleegd onder het kopje 'hebzucht'; als de literaire schijn niet bedriegt, zullen er nog vijf moorden volgen. Het mooie camerawerk is van Darius Khondji (Delicatessen, Midnight in Paris).

Een schrijver (Jack Nicholson) omhelst het aanbod in de winter op een afgelegen hotel in Colorado te passen. Hij denkt zo in alle rust te kunnen werken, maar dat pakt anders uit: hij heeft nog geen letter op papier of hij begint zijn verstand te verliezen. IJzersterke Stephen King-verfilming (niet in de laatste plaats door Nicholsons geweldige spel), destijds niet onverdeeld enthousiast ontvangen, bereikte later cultstatus. Let op de schitterende openingsbeelden en de sequenties waarin de camera op driewieler-hoogte het telepathisch begaafde zoontje volgt, dat op eigen houtje het verlaten hotel verkent.

De jonge ambitieuze agent Jake Hoyt (Ethan Hawke) mag een dag meerijden met topnarcoticarechercheur Alonzo Harris (Denzel Washington) in de gevaarlijkste wijken van Los Angeles, de kans voor Jake om zelf rechercheur te worden. Jake raakt binnen de kortste keren bedwelmd door de charismatische Alonzo, maar zijn geweten begint te knagen als blijkt dat de gevierde rechercheur doelbewust nauwelijks verschilt van de criminelen. Een ijzersterke buddy cop film, dankzij het camerawerk, de constante onderhuidse spanning en, lest best, het magistrale acteerwerk. Washington kreeg een Oscar.

IJzersterke reconstructie – de film is uitsluitend gebaseerd op archiefmateriaal, officiële stukken en getuigenverklaringen – van de nasleep van de beruchte Deventer moordzaak uit 1999, toen de weduwe Wittenberg door wurging en vijf messteken in haar borst om het leven werd gebracht. Gezien door de ogen van Netwerk-journalist Bas Haan (Fedja Van Huêt), die eerst overtuigd is van de onschuld van haar al veroordeelde financieel adviseur Ernest Louwes (Mark Kraan), dan van diens schuld, en zich vervolgens inzet voor klusjesman Michaël de Jong (Yorick Van Wageningen), die door vox populist Maurice de Hond (Maurice De Hond) – ten onrechte – wordt aangewezen als dader. Intelligent, belangrijk en soms woestmakend (vooral als het gaat om de diverse talkshows, die maar hijgend achter De Hond bleven aanlopen). Bekroond met vier Gouden Kalveren.

Het maken van een televisiefilm schiep voor cinemagrootheid Mike Nichols de mogelijkheid om ongestoord (zonder de druk van Hollywoodstudio's) creatief te zijn. Doorgaans zijn er niet veel mensen geïnteresseerd in een verhaal over de ontluisterende aftakeling van een stervend persoon. Wit, naar een Pulitzer Prijs-winnend toneelstuk van Margaret Edson en aangepast door regisseur Nichols en Thompson zelf, zou daar verandering in kunnen brengen. Niet dat het drama populaire knievallen doet, nee Wit is gewoon dwingend goed gemaakt. Met ongelooflijke flexibiliteit speelt Thompson de doodzieke literatuurdocent Vivian Bearing. Wij zien haar dapper chemotherapie en vernederingen doorstaan, onderwijl peinzend over de zorgsector, dichter John Donne, haar carrière en menselijkheid. Wit is pijnlijk boeiend, net als het leven en de dood.

Schitterend eng sprookje uit de kast van schrijver Roald Dahl, regisseur Nicolas Roeg (Don't Look Now) en wijlen effecten-man Jim 'Muppetshow' Henson. Fisher speelt de negenjarige Luke die zijn ouders verliest en met zijn in heksen gelovende oma bij een Conventie Ter Voorkoming Van Wreedheid Tegen Kinderen terecht komt. Toevallig ontdekt Luke dat de conventie een dekmantel is voor een Heksenbijeenkomst Tegen Kinderen, geleid door opperheks Huston. De spionerende Luke wordt gesnapt en in een muis veranderd. Roald Dahl riep op tot een boycot van de volgens hem 'domme horrorfilm', alle mildheid ten spijt.

De verwachtingen waren hooggespannen toen Paddington-regisseur Paul King aankondigde een film te gaan maken over Willy Wonka, de knotsgekke chocolatier uit Roald Dahls populaire kinderboek Sjakie en de chocoladefabriek. De twee verfilmingen – uit 1971 en 2005 – groeiden uit tot popculturele iconen met elk veel fans. Die kunnen opgelucht ademhalen, want Wonka is een waardige toevoeging aan het verhaal. De ontstaansgeschiedenis van Wonka’s chocolade-imperium wordt verteld met veel oog voor detail, vrolijk gezang en gevatte humor. Chalamets vertolking van de goeiige chocolatier is minder cynisch dan die van voorgangers Gene Wilder en Johnny Depp, maar bevat nog altijd de charme en speelse naïviteit die het personage zo onvergetelijk maken.

De onconventionele Amerikaanse arts en patholoog-anatoom Jack Kevorkian pleegde euthanasie bij, volgens eigen zeggen, meer dan honderd mensen. Zijn critici vonden dat hij te makkelijk toestemde om mee te werken aan iemands zelfgekozen dood. Hij bracht een aantal jaar door in de gevangenis. In deze door HBO gemaakte tv-film wordt Kevorkian gespeeld door Pacino, in topvorm. Zijn weergave van Kevorkians flamboyante persoonlijkheid zorgt voor welkome, luchtige momenten in een zware film, die interessante vragen oproept over het euthanasievraagstuk. Sterke bijrollen van Sarandon en Huston.