Blue Lights: intrigerende politieserie over agenten in Belfast is net even anders

Hoe inspecteer je de onderkant van je auto zonder dat je buren doorhebben dat je checkt of er een bom onder geplaatst is? In de tweede aflevering van Blue Lights, een nieuw politiedrama van de BBC, laat Annie (Katherine Devlin) haar sleutels vallen op de oprit waarna ze, op handen en voeten, razendsnel met de zaklamp van haar telefoon kijkt of er niets verdacht onder haar voertuig zit. Pas als ze haar auto vervolgens start en deze echt niet ontploft, haalt ze opgelucht adem. Een ritueel dat ze iedere ochtend opvoert.

Annie is agent in opleiding bij de politie van Belfast. Een stad waar de jaren van onrust en geweld van The Troubles nog altijd een schaduw werpen. Vandaar dat Annie liever niet heeft dat te veel mensen in haar omgeving weten wat ze doet. Zo liegt ze wanneer een tegenstander haar na een wedstrijdje hurling vriendelijk feliciteert met de winst en tegelijkertijd informeert wie in haar team ‘een peeler’ is – slang voor politieagent. De agente heeft een blessure en was er dus niet bij, zegt ze. Liegen is veiliger dan toegeven dat zij de agent is. Een medewerker van de PSNI (Police Service of Northern Ireland) doet zijn of haar werk immers met gevaar voor eigen leven.

Dat laatste maakt Blue Lights, geschreven door Declan Lawn en Adam Patterson, het duo dat eerder het sterke The Salisbury Poisonings maakte, direct intrigerend en opvallend. Wat best knap is als je bedenkt dat het Verenigd Koninkrijk, met de BBC voorop, de afgelopen jaren opvallend veel politiedrama’s heeft voorgebracht.

Maar in al deze series komt het niet vaak voor dat de mensen in de uniformen alleen met versterking een redelijk simpel huisbezoek mogen ondernemen omdat de buurtbewoners anders een te grote bedreiging vormen. En we zien ook niet vaak hoe de agenten vervolgens bij het verlaten van de woonwijk worden bekogeld met stenen, volle bierflesjes en een half leeggegeten zak fish and chips. ‘Heb je het naar je zin?’ vraagt de ervaren Gerry (Richard Dormer) met een grijns aan een benauwde Tommy (Nathan Braniff), de leerling die hij onder zijn vleugels heeft genomen terwijl hij zigzaggend, met gillende sirene, de wijk uit rijdt.

Dat er in Belfast woonwijken zijn waar de politie alleen als het echt noodzakelijk is mag komen, en dan vaak niet eens zonder het jachtgeweer uit de achterbak erbij te pakken, geeft Blue Lights een fascinerende extra laag. Al is de politieserie ook los daarvan spannend én vermakelijk genoeg om te boeien.