Seriepraat

Alsof het aanbod aan televisieseries nog niet groot genoeg is, schieten podcasts over die series de laatste tijd als paddenstoelen uit de grond. Nu zijn er talloze voorbeelden van podcasts waarin eindeloos geouwehoerd wordt over meerdere series, maar de laatste jaren is ook een andere trend ontstaan: de podcast die geheel gewijd is aan één specifieke serie.

Vooral de zogenaamde recap-podcast is mateloos populair. Het uitgangspunt is betrekkelijk eenvoudig: zet insiders, superfans of desnoods volstrekte nitwits achter een microfoon en laat ze (meestal) wekelijks één specifieke aflevering bespreken van een klassieke, vergeten of nog altijd populaire serie. Een kind kan de was doen, zou je zeggen.

Het leuke aan dit podcastgenre is dat het ruimte biedt voor allerlei nieuwe bespiegelingen over – ook oudere – series. Aangezien veel van deze podcasts dus gemaakt worden door fans zijn de besproken onderwerpen niet onderhevig aan beperkingen. Daardoor zijn recap-podcasts vaak wat informeler en hebben ze regelmatig meer weg van een kroegconversatie tussen vrienden dan van een serieuze analyse.

Bovendien is het een efficiënte manier om het ‘fear of missing out’-syndroom tegen te gaan. Want ga er maar aan staan: naast het derde seizoen van The Crown of de zoveelste herhaling van Midsomer Murders ook nog beginnen aan klassiekers als The West Wing of The Wire. Daarom: een korte inleiding in de wereld van seriepodcasts.

Ook concurrent Netflix brengt steeds vaker podcasts uit rond hun eigen content, onder meer bij Stranger Things en sinds kort ook bij het derde seizoen van The Crown. Bij deze populaire series natuurlijk een goudmijn: in het geval van Stranger Things is plaats voor talloze complottheorieën, terwijl in de The Crown-podcast bijvoorbeeld historische gebeurtenissen worden uitgeplozen.

Potentieel nadeel van dit subgenre is dat ze vaak gemaakt worden in opdracht van het netwerk of door de streamingdienst zelf. Zelfs als er superfans of makers achter de microfoon plaatsnemen, ligt de schijn van een verkapte reclameboodschap meer op de loer dan bij willekeurige liefhebbers die vanuit hun eigen passie een seriepodcast beginnen.

Gelukkig zijn er genoeg superfans die zélf aan de haal gaan met hun favoriete series. Een van de leukste voorbeelden is Buffering the Vampire Slayer, gebaseerd op cultserie Buffy the Vampire Slayer (1997-2003). De makers annex hosts van deze podcast onderscheiden zich door aan het eind van elke aflevering een origineel recap-liedje over de besproken episode uit te voeren. Oftewel: fantalk in musicalvorm.

Voor wie nog wat verder terug wil met de nostalgietrein is Golden Girls-podcast Out on the Lanai wellicht een aanrader. Onder het motto ‘Fasten your seat belt, slut puppies’ bespreken de hosts bijvoorbeeld facelifts van de hoofdrolspelers, de vreemdste plotwendingen of vertellen ze persoonlijke anekdotes. Daarmee krijgt de inmiddels toch ietwat oubollig aandoende sitcom een volstrekt nieuwe dynamiek. Je zou Golden Girls bijna (weer) gaan bingen.

Nog leuker dan die fanatieke fantalk is de combinatie van liefhebber en nitwit. Het beste voorbeeld is ongetwijfeld Gilmore Guys. Het idee is simpel: een superfan van Gilmore Girls kruist de degens met een vriend die de serie nooit heeft gezien. Dat levert een uitermate geestige podcast op, waarbij de plot uiteindelijk vaak bijzaak blijkt en persoonlijke beslommeringen van de hosts vaak gekoppeld worden aan verhaallijnen uit de serie.

Juist het doorbreken van de regels maakt dit type podcast zo aanstekelijk. Zo besteedden de makers van recap-podcast Best of Friends eens een hele aflevering aan de pornoparodie op Friends.

Zelfs als je geen fan bent van deze series word je vaak meegenomen in de flow dankzij de enthousiaste hosts en het ongedwongen, informele format.

De podcasts worden niet altijd gemaakt door fans of nitwits, sommige onderscheiden zich juist door insiders aan het woord te laten. In oktober startte bijvoorbeeld Office Ladies, waarin hoofdrolspelers Jenna Fischer en Angela Kinsey wekelijks een oude aflevering van The Office US bespreken. In dit geval komt het er vooral op neer dat de cast herinneringen ophaalt en dat is in het geval van een nog altijd populaire sitcom een smakelijk succesrecept.

In de insiderscategorie is The West Wing Weekly ook een absolute aanrader. Op deze manier komen alle liefhebbers uiteindelijk aan hun trekken. Een Seinfeld-binge kan vergezeld gaan van Seincast, voor diepgaande (politieke) analyses van The Wire hoef je niet meer naar de bibliotheek maar kun je terecht bij The Wire Stripped. En een groot aantal luisteraars kan door een podcast als Gilmore Guys genieten van een serie, terwijl ze eigenlijk niet eens tot de doelgroep behoren.

In Nederland is het fenomeen van de recap-podcast overigens nog niet van de grond gekomen. Misschien dat het enthousiasme voor napraten over werk van eigen bodem hier toch nog wat minder groot is. Tot die tijd wachten we geduldig af tot Nederlandse superfans ook met elkaar in discussie gaan om zo klassiekers, cultseries of vergeten niemendalletjes nieuw leven in te blazen. Ondertussen hebben we gelukkig keuze uit duizenden afleveringen van Amerikaanse seriepodcasts. Over series raken we blijkbaar nooit uitgepraat.