Bakken met beesten

Hoe zijn jullie aan deze klus gekomen?
Ayrton Fraenk (26): ‘Op Facebook en onder studenten van de toneelschool ging een foto rond van een verfrommelde poster met een oproep voor een “pittig presentatieduo”. De dag voor de deadline belden we de VPRO: zoeken jullie echt twee presentatoren? Dat bleek zo te zijn. We hadden een heel mooie brief geschreven, maar er waren meer dan duizend e-mails binnengekomen. Er werd een extra selectiecriterium ingesteld: we moesten een filmpje maken van twee minuten waarin we een ei bakten, en dat filmpje moest de volgende dag af zijn. Charlotte Hoogakker, de regisseur, zei later dat onze inzending het enige filmpje was waar ze om moest lachen.’

Wat deden jullie dan?
Diederik Kreike (25): ‘Gewoon een eitje bakken, maar wel helemaal als onszelf. We hebben nogal droge humor en we kennen elkaar al superlang, dus soms hoeven we dingen niet eens te zeggen om te weten wat we bedoelen. We hebben het telkens opnieuw gedaan en heel veel eitjes gebruikt tot we het grappig genoeg vonden.’

Hebben jullie iets met koken, dieren of kinderen?
Ayrton: ‘Ik kook nooit. Ik haal iets of laat iemand anders voor me koken. Maar ik speel wel veel in het theater voor jeugd.’

Diederik: ‘Ik heb lang op de geitenboerderij in het Amsterdamse Bos gewerkt. Daar stond ik in de keuken, maar ik deed ook kinderfeestjes, dus dat sluit wel mooi aan. We stonden wel allebei voor het eerst voor de camera.’

Vertel eens wat over de opzet van Koken met konijnen.
Ayrton: ‘Kinderen kunnen hun huisdier opgeven als er iets bijzonders mee is. Dan komen ze samen naar de studio in de stal en vertellen ze daar iets over. Het kind wordt eigenlijk vrij snel weggestuurd. Hij of zij mag gaan waterfietsen, dan zijn wij met het dier in de studio en gaan we koken.’

Diederik: ‘De bedoeling is dat de kinderen thuis ook mee kunnen doen. We maken iets wat zowel door dieren als mensen gegeten kan worden, zoals cupcakes met zalm voor kat en baas. Aan het einde van het programma komen de kinderen terug en dan eten we het gerecht met z'n allen op.’

Ayrton: ‘Het is een beetje slow tv, dat is een genre waar ik van houd: kijken naar mensen die iets aan het doen zijn. Ik kijk ook graag naar kookvideo’s op YouTube. En ja, als we dan een appeltaart in waxinelichtjesvormpjes maken voor hamsters, volgens mij word je daar gewoon gelukkig van op een zondagochtend.’

Jullie noemen het een all-inclusive kookprogramma, wat houdt dat in?
Ayrton: ‘Er komt een bonte verzameling dieren voorbij die allemaal net even wat anders zijn. Een kat zonder oren bijvoorbeeld. We willen uitstralen dat elk dier en elk mens er mag zijn.’

Diederik: ‘Wat misschien een beetje onze geheime agenda is: we zijn een ander type jongen dan je meestal op televisie ziet. Ayrton heeft bijvoorbeeld in elke aflevering zijn nagels gelakt, ik doe iets geks met mijn haar. In een van de afleveringen kookten we voor een Spaanse hond, toen mochten we flamencodansen in van die megagrote jurken.’

Ayrton: ‘We zijn onszelf in het programma, en ik noem mezelf queer. Ik vind het leuk om dit ook uit te dragen op televisie.’

Hebben jullie dit in je eigen jeugd gemist op televisie?
Ayrton: ‘Wat ik nog wel weet is: als je dit soort dingen zag in programma's, dan ging het altijd dáárover. Ik vind het heel leuk om nu een programma te maken dat daar niet over gaat, het is er gewoon.’

Diederik: ‘Het zit hem er ook in dat we voor zo veel mogelijk dieren koken, dat we dingen klaarmaken die zij ook mogen eten. We koken voor een kat zonder oren en voor een konijn zonder tanden. Dat is ook inclusief: ook al heeft je kat geen oren, hij mag er zijn en hij kan nog prima horen ook.’

Hoe verliep de omgang met de dieren?
Ayrton: ‘Het konijn beet maar had geen tanden, dus het werd sabbelen, dat scheelt. Verder hoefden de dieren niets te doen, ze mochten gewoon ontspannen terwijl wij voor ze kookten.’

Diederik: ‘Ik kneep hem bij de cavia's. Toen ik jong was is mijn cavia een keer bij me vandaan gesprongen. Wij hadden aflevering met een caviadate, waarbij twee cavia’s aan elkaar moesten wennen. We stonden gewoon bij een boerderij in een weiland en moesten ze vasthouden. Dat was eigenlijk het enige moment dat ik dacht: oh nee, die cavia van dat meisje springt zo de natuur in. De interviews met de kinderen vond ik moeilijker, het was soms lastig om ze op hun gemak te stellen en ze hun verhaal te laten vertellen.’

Hebben jullie zelf ook huisdieren?
Ayrton: ‘Ik had vroeger een dwerghamster en kanaries, maar nu niet meer.’

Diederik: ‘Nee, ik heb twee katten gehad, Ziggy en Hunky. En mijn huisgenootje had een parkiet genaamd Kip. Dat was echt verschrikkelijk, want die schreeuwde de hele tijd. Mijn vriend heeft nu vissen, en ook twee garnalen. Dus dat is weer een nieuwe wending in mijn leven.’

Wat was het lekkerste wat jullie hebben gemaakt?
Diederik: ‘Ik vond de broodjes voor de hond heel lekker, en we hadden voor het varken een soort bananentaart gemaakt, die was ook echt goed.’

Ayrton: ‘Ik denk dat ik de taart inderdaad het lekkerste vond, maar de zelfgemaakte pesto stiekem ook. Dat is echt veel lekkerder dan uit een potje, daar had ik geen idee van, want ik kook dus nooit. Ik heb best veel geleerd over koken, maar nog steeds sta ik nooit in de keuken.’

Hebben jullie al trek in een tweede seizoen?
Ayrton: ‘Ja, ik wil graag naar het buitenland, een tropische versie. Dat is mijn droom.’

Diederik: ‘Ik zou graag iets willen koken voor een reptiel, en voor een vogel. In elk geval was het heel leuk om televisie te maken, dus dat smaakt zeker naar meer.’