Dat is opgezet door Madeleijn van den Nieuwenhuizen, bekend van Instagramaccount Zeikschrift waarop ze sinds een aantal jaren misstanden in de media, met name op het gebied van gelijke behandeling, diversiteit en gender aan de kaak stelt. Uit de toelichting: ‘Directiekamers is een visualisatie van macht – een project bedoeld om in beeld te brengen wie er in Nederland beslissingen neemt, het geld verdeelt, het toezicht houdt. (…) Als jij hiernaar kijkt, voel je je gerepresenteerd? En wat betekent representatie – welke onderdelen zijn daarbij leidend en waarom?’
Plaatje
Ik sta op internet. Samen met al mijn collega’s uit het managementteam van de vpro sta ik op het Instagramaccount Directiekamers.
Er staan inmiddels foto’s van directies en raden van toezicht van 22 bedrijven, politieke partijen, culturele instellingen en omroepen op het account. Van den Nieuwenhuizen lichtte haar project toe op Radio 1 en tekende zelf aan dat je natuurlijk niet alleen aan iemands gezicht kan zien hoe hij of zij denkt en handelt wanneer het over gelijke behandeling, diversiteit en feminisme gaat, maar wat belangrijk was, was de disproportionaliteit. Wie door de foto’s scrolt ziet namelijk een eindeloze stoet witte mensen tussen de veertig en zestig jaar en dat geeft inderdaad te denken.
Het gaf mij ook te denken dat deze twee gedachten strijdig zijn. Je kunt niet zeggen dat foto’s én te weinig informatie geven én dat ze alles bij elkaar toch een beeld geven dat de boel uit verhouding is. Dan zul je inderdaad harder moeten werken en van al die mensen te weten moeten zien te komen – en dat kost veel meer tijd dan foto’s googelen – hoe ze denken, handelen, beleid maken, geld verdelen. Kortom, Madeleijn van den Nieuwenhuizen, dan zul je moeten weten wie ik ben. Kom je langs?