Forum

Brieven kunnen worden geredigeerd c.q. ingekort. Over (niet-)plaatsing wordt niet gecorrespondeerd.

De cover van VPRO Gids #35 lijkt wel erg veel op de voorplaat van het Douwe Egberts-album ‘Canada’ uit 1956. Is dat nou toeval?

Wij hebben het ontwerp inderdaad geleend van de ‘Canada’-uitgave van Douwe Egberts. Wij gebruiken bij voorkeur origineel materiaal uit het verleden als referentie, dat maakt het een stuk authentieker.

CEES VOORT, AMSTERDAM

Hugo Blom refereert in zijn column aan de tijdwinst die je haalt, wanneer tekst zonder klinkers de norm zou worden (VPRO Gids #35, p. 5, ‘…’). Daarnaast zou er minder papier nodig zijn om op af te drukken. Écht papierwinst valt te halen wanneer we het onderste (een derde) gedeelte van elke letter – lees tekstregel – zouden weglaten. Leest niet noemenswaardiger lastiger en het maakt ’n boek een derde dunner. Scheur ’n reepje papier van deze gids, en neem de proef op de som!

MAARTEN VAN LANKVELT, VEGHEL

Mijn eerste associatie bij het zien van Hansje van Halens omslag van VPRO Gids #36 was: aha, een artikel over migraine! De zigzaglijnen op de cover geven namelijk perfect weer wat ik onder meer zie als ik een aura heb. Dit is een plotselinge flitsende, flikkerende preview bij een migraineaanval. De schelle, hoofdpijn bezorgende kleuren rood en geel versterken het aura-effect nog een fractie. Snel de gids doorgebladerd, maar kwam geen artikel over migraine tegen. Maar gelukkig: mijn verwachtingsvolle brein werd gehonoreerd met een bijna sciencefictionachtig hersenartikel waarin Floris de Lange (p. 10, ‘Onze kristallen bol’) vertelt over zijn onderzoek naar de psyche. Het valt mij weer op dat breinwetenschappers nog een lange weg te gaan hebben. Wat mezelf betreft hoop ik dat er ooit meer duidelijkheid komt over het ontstaan van een aura en de behandeling van migraine. Tot die tijd onderga ik de aura’s, die zich soms voordoen als bewegende verjaardagsslingers (steeds weer) met verbazing. De cover ga ik gebruiken als uitleg aan mensen die niets van aura’s en migraine begrijpen.

EVA VEER, EDE

Andere tijden (2 september, jl.) stelt de verkeerde vraag: was Donald Jones roldoorbrekend of rolbevestigend? Deze vraag is wel verklaarbaar in deze tijd, maar sluit niet aan bij het beeld van toen. Je mag iemand nooit een of/of-vraag voorleggen. Niet de opgedrongen keuze van Gerda Havertong hoort bij Donald Jones, wel de tranen van Annie M.G en de laatste woorden van zijn schaakmaatje: een aandoenlijke man, een bijzondere vriend. Zo moet hij de geschiedenis ingaan en niet als de zwarte man die te veel concessies deed. Professor Kuipers begrijpt daar niet veel van, jammer. Zij is meer een hedendaagse moralist dan een wetenschapper die ons naar nieuwe inzichten leidt. De keuze van fragmenten en het commentaar daarbij zijn vals, zo kun je alles bewijzen. Onze herinneringen zijn compleet anders. Wij hebben ons tranen gelachen om Mik en men was lovend over zijn optreden samen met Kraaijkamp, als oude mannen. En als laatste, hoezo is het verkeerd gebruik te maken van je imago? Dat gebeurt nog steeds: Ali B, de vriendelijke Marokkaan, Eus, de Turkse intellectueel en Herman Finkers, de slimme Twentse boer.

ROB AALPOL, WAGENINGEN