Rijncruise

Vóór ik sterf wil ik een Rijncruise hebben gemaakt, hoewel ik een tijd geleden las dat het personeel op die cruises schandalig wordt behandeld. Daarom ben ik van plan er eerst een tijdje te gaan werken om zeker te weten dat ik me niet indirect schuldig maak aan uitbuiting. Ik zou voor hoogwaardig entertainment kunnen zorgen. Geïnteresseerde maatschappijen kunnen contact opnemen met de VPRO. 

Sinds mijn jeugd is de Rijn voor mij verbonden met romantiek en treinreizen. Echter, de stadjes die er vanuit de trein alleraardigst uitzien, blijken als je ze bezoekt toch wat naargeestiger te zijn. Verleden herfst liep ik door St. Goar, waar alles aan de dood deed denken, maar dat is natuurlijk bij uitstek romantisch. 

Ik sprak eens een vrouw die me vertelde dat ze mee was op zo’n Rijncruise en alleen maar heeft geneukt. Dat nam me merkwaardig genoeg voor haar in. Ik heb verder niet naar bijzonderheden gevraagd.

Op zo’n cruise zal ik hard werken als entertainer en genieten van het entertainment als gast. Zie verder punt 1. 

In de zomer van 1999 zag ik vanaf het terras van Hotel Les Trois Rois in Bazel jongens in de Rijn springen die zich mee lieten drijven met de stroom. Hun enthousiasme maakte veel indruk op me. Zie verder mijn roman De joodse messias. 

Eind jaren zeventig, ik moet toen acht zijn geweest of zeven, bezochten we het Zwitserse stadje Ilanz, waar de Rijn doorheen stroomt. De rivier is daar niet meer dan een aanzienlijk bergbeekje.

In de buurt van Ilanz zei mijn moeder tegen me dat ik een berggeit was. Die woorden verbaasden me.

Ik kan nauwelijks meer aan de Rijn denken zonder berggeiten voor me te zien, al dan niet in mensengedaante.