Of de bakkeleiende partijen altijd zijn onder te verdelen in ‘durvers en baanbrekers versus behoudende bangerds’, zoals Nico Keuning in zijn voorwoord meent, is een tweede. Een onderhoudende alternatieve Nederlandse literatuurgeschiedenis aan de hand van rellen en rechtszaken is zijn bundel Met scherpe pen (WalburgPers) beslist. In chronologische volgorde komen vrijwel alle geruchtmakende zaken in scholiervriendelijk kort bestek voorbij. Van Reves Ezelproces en Jeroen Brouwers’ schotschrift tegen de literaire ‘jongenscultuur’ in ‘De Nieuwe Revisor’ (1979) tot de P.C. Hooftprijs die Eelco Brinkman Hugo Brandt Corstius onthield of het tegen-de-incestueuze-elitegebral van Özcan Akyol van eerder dit jaar. Maar er is ook aandacht voor de sleutelromanophef gebaard door de al even vergeten Judicus Verstegen (1933-2015), en voor diens schrijnende levensverhaal.
DIRK-JAN ARENSMAN