Je leest dit artikel gratis. Wil je meer van de VPRO Gids? Neem een abonnement. Nu 12 weken voor slechts 10 euro. Ik wil meer lezen →
In het spoor van Mr. Gus
In Mr. Gus, handelaar in oorlog gaat Bram Vermeulen naar Liberia om de schimmige wereld van Guus Kouwenhoven te reconstrueren. Deze zakenman werd bij verstek veroordeeld tot negentien jaar gevangenisstraf wegens wapensmokkel en medeplichtigheid aan oorlogsmisdaden en verblijft in Kaapstad. ‘Hij leeft in een gouden kooi.’
Op 21 februari werd bekend dat wapenhandelaar Kouwenhoven niet wordt uitgeleverd aan Nederland. Uitlevering is volgens de Zuid-Afrikaanse rechter in strijd met het uitleveringsverdrag omdat hij zijn misdaden niet in Nederland, maar in Liberia heeft gepleegd.
Een documentaire over Guus Kouwenhoven. Betekent dit dat zijn uitlevering aan Nederland aanstaande is?
Bram Vermeulen: ‘Zijn uitleveringsverzoek loopt nog. Op 21 februari doet de Zuid-Afrikaanse rechter uitspraak of hij uitgeleverd moet worden of niet. Als die beslist tot uitlevering kan Kouwenhoven weer in beroep gaan, en dat zal hij zeker ook doen. Van Hooggerechtshof tot Constitutioneel Hof. Kan nog wel een tijdje duren. Je bent zo weer een jaar verder.’
Wanneer bent u zich voor hem gaan interesseren?
‘In 2017, het jaar van zijn veroordeling in Den Bosch. Ik las dat hij bij verstek veroordeeld was en ergens in het buitenland zat. Toen ik begreep dat dit Zuid-Afrika was, ging ik ervan uit dat hij dan wel in Kaapstad zou zitten en dat bleek ook zo te zijn. Kaapstad herbergt veel rijken, van Afrikaanse presidenten tot welvarende zakenmensen.’
‘Ja, nou als je toch ergens moet zitten op het continent, dan liever hier. Het is ook algemeen bekend dat de Mugabes en veel andere rijke types hier huizen hebben. Zuid-Afrika is een goed toevluchtsoord. Vervolgens heb ik zijn advocaat, Inez Weski, benaderd en gevraagd of ik met hem in contact kon komen.’
‘Ja, die is heel druk met dit soort uitleveringszaken. Zo zijn we met Kouwenhoven in contact gekomen. Onze eerste ontmoeting vond plaats een halfjaar nadat hij in Nederland was veroordeeld. Dat was in een van de vijfsterrenhotels hier. Daar zijn we gaan praten en gaandeweg kreeg ik voor elkaar dat ik mocht filmen.’
‘Nee, niet op voorhand. Weski wist wel wie ik was. Maar goed, op een gegeven moment mocht ik hem ook volgen. Tot hij aan het einde van het jaar door de Zuid-Afrikaanse politie werd gearresteerd. Kennelijk waren ze zenuwachtig geworden en vreesden ze wellicht dat hij op de vlucht zou slaan, ook omdat hij een van zijn huizen verkocht had.
‘Klopt. Toen had hij nog geen huisarrest. Zelf noemde hij het niet voortvluchtig, omdat hij zich naar eigen zeggen bij de politie had gemeld en precies verteld had waar hij zat. Maar het was inderdaad wel een beetje gek. Niet veel mensen wisten waar hij zich bevond.’
‘Hij kan gaan en staan waar hij wil, al is Kaapstad uitgaan lastig omdat hij zich steeds moet melden. Zuid-Afrika verlaten kan sowieso niet. Er loopt een uitleveringsverzoek en hij staat op de lijst van Interpol. Hier kan hij gewoon naar restaurants en dat doet hij ook.’
‘Behalve dan de meldingsplicht. Het is ook een oude man. 78, slecht ter been en het is niet dat hij anders zou gaan zeilen of zo. We hebben regelmatig afgesproken in cappuccinobars en bij hem thuis. Toch een beetje bizar. Ik heb hem meerdere malen geïnterviewd over zijn leven hier en zijn leven daar. De documentaire is een reis en die begint in zijn villa. Die gouden kooi is het uitgangspunt, van daaruit zijn we in zijn voetsporen teruggegaan gaan naar Liberia om zijn verleden na te trekken. Wat is daar nog van te vinden? Om de zaak helder te krijgen, hebben we ook mensen in Nederland gesproken, onder meer van het Openbaar Ministerie.’
‘Nog heel veel, zoals een groot deel van zijn vriendenkring. Het is ook leerzaam om te zien hoe Kouwenhoven in Liberia begint met zakendoen. In de jaren tachtig koopt hij Hotel Africa. Dat heeft 300 kamers, er staan 52 villa’s naast, en is ooit gebouwd voor een conferentie van de Organisatie voor Afrikaanse Eenheid. Een klassieke white elephant die leegstond en in een mum van tijd maakt hij daar een succesvolle business van waar tout Liberia gezien wordt. Met een disco, zwembad, een casino en Guus Kouwenhoven als spil. Iedereen kent hem en de zaken gaan voorspoedig.
‘Jij en ik zouden denken: wegwezen! Ervandoor. Het wordt mij te gek hier. Maar Kouwenhoven zegt: ik had hier tientallen miljoenen geïnvesteerd, dus dan doe je dat niet. Daarna wordt hij het moeras van de oorlog in getrokken. Als Taylor later president wordt, zit Kouwenhoven op de eerste rang als concessies van de houtkap worden verdeeld. Maar wat er daarna allemaal gebeurt, is de grote vraag. Een van de belangrijkste getuigen die door het OM was opgeroepen voor de rechtszaak in Den Bosch hebben we opgespoord. Met hem volgen we de route van de wapentransporten waarvoor Kouwenhoven is veroordeeld. Dat werd een interessante reis.
‘Nee. Ik vind het interessant om te zien hoe een Nederlander zich in deze kringen kan bewegen. Of hij schuldig is of niet, daar gaat de rechter over. Als je weet wat er allemaal is gebeurd in Liberia móét hij daar wel kennis van hebben gehad. Ik ga zijn daden niet vergoelijken, maar wil wel begrijpen hoe het is gegaan.’
‘Dat klopt. En de vraag is hoe lang dat nog gaat duren.’
‘Dat zegt Kouwenhoven ook. Slapen zonder pillen lukt hem niet meer. Hij heeft zeven kinderen, waaronder een tweeling van vier. Die zal hij na een uitlevering niet vaak meer zien. Een fascinerend leven dat eindigt in een gouden kooi. Maar hoe doe je zaken in Afrika zonder bij het soort politici in de buurt te komen dat hele slechte dingen doet? Zijn hotel staat er ook nog. Een monument. Helemaal gestript. De ruïne van Kouwenhoven.’
Mr. Gus, handelaar in oorlog
NPO 2, woensdag 22.20-23.15 uur