Ik yoga pas drie jaar en het gaat nog zeker zeven jaar duren voor ik een slimme deurbel koop, maar ik heb iets groots besloten. Ik ga me niet meer bekommeren om mijn hoofdlettergebruik op het internet. Ik had heus al wel gezien dat hoofdletters in populariteit waren gedaald. Dat je minder een betweter lijkt als je schrijft ‘dat vind ik’ in plaats van ‘Dat vind ik’. Alleen was het nooit bij me opgekomen om de functie ‘automatische hoofdletters’ uit te zetten. Tot deze week dan. Ik sta met een vriend buiten de elektronicawinkel en hij haalt zijn nieuwe iPhone uit de doos. ‘zo, meteen hoofdletters uit,’ zegt hij. ‘Doe je dat?’ vraag ik. ‘ja, jij niet dan?’ Nee eigenlijk niet.
Ik dacht dat het nobel was om zinnen in berichten altijd keurig met een hoofdletter te beginnen, maar verdomd, ik ken weinig mensen die nog op hun hoofdletters letten. Waarom zou je eigenlijk? Veel vaker is het een gedoe om die automatisch verkeerd ingevoegde hoofdletters weg te werken. Een hoop verspilde moeite tijdens een WhatsApp-chat, die meer fungeert als kattebelletje dan als briefcorrespondentie.
Dat zie ik ook aan de lengte van mijn e-mails. Waar ik vroeger nog reageerde met ‘Dankjewel voor je e-mail. Ik ga er meteen achteraan, hele vriendelijke groet et cetera’, stuur ik nu geregeld ‘oké is goed’. Het feit is: Zinnen. Met. Veel. Punten. En. Hoofdletters. Komen. Zo. Serieus. Over. Dus ik heb de teugels laten vieren. De knop is omgezet. Boze tongen mogen dat taalverloedering noemen, maar ik vind het hoopgevend. Mijn generatie groeide op met digitale communicatie. We vroegen op MSN wie buiten kwam spelen en stuurden via WhatsApp onze boekverslagen door. In onze schaduw zijn nieuwe taalvormen gegroeid. Daarbij is exclusief in kleine letters communiceren een soort elegant gefluister. Een kalmere communicatietoon, passend bij een wereld die al genoeg schreeuwt.
Als u dat ook wilt: het staat onder ‘algemene instellingen’, bij het kopje ‘toetsenbord’. welkom.