De naakte waarheid

‘Bij de Chippendales leefde je een nacht lang in een fantasiewereld,’ vertelt vaste bezoeker Nancy Dineen. ‘Als vrouw kon je er vrij zijn. Vrij om te zijn wie je wilt zijn.’ Om vrouwen onbezorgd te laten genieten van het mannelijk schoon, blijft de deur van de Chippendales-show gesloten voor mannen. Dat werkt: binnen enkele maanden staan elke avond drommen vrouwen urenlang in de rij om een glimp van de mannen met hun kenmerkende vlinderstrikjes en manchetten op te vangen. ‘Wij hadden de macht, de mannen waren daar om ons te dienen,’ zegt Dineen in de documentaire Curse of the Chippendales.

Dat enorme succes ziet niemand aankomen, zo blijkt uit de eerste aflevering van de vierdelige documentaireserie. Geestelijk vader van de Chippendales is de Indiër Somen ‘Steve’ Banerjee, een ondernemer die zijn baan als benzinepompmedewerker heeft opgegeven om een nachtclub te beginnen in West Los Angeles, Destiny 2. De club loopt matig en Banerjee organiseert regelmatig evenementen om meer publiek te trekken: modderworstelwedstrijden voor vrouwen en exotische dansavonden. Dan oppert zijn zakenpartner Paul Snider om de rollen om te draaien: laat mannen uit de kleren gaan, terwijl vrouwen in de zaal zitten. Sommige collega’s van Banerjee reageren sceptisch. Vrouwen zitten toch niet te wachten op mannelijke strippers? Maar Banerjee waagt de gok. En hij wint. Tenminste, in eerste instantie. In no-time zit de club elke avond vol met vrouwen die de dansers uitzinnig aanmoedigen – ‘Take it off!’ – om zich uit te kleden. Club Chippendale is geboren.

Achter de schermen laat het onheil niet lang op zich wachten. Banerjees zakenpartner Paul Snider vermoordt zijn vriendin, omdat hij jaloers is op haar succes als Playboy Bunny. Vervolgens pleegt Snider zelfmoord. Banerjee, die vastbesloten is om bakken met geld te verdienen, gaat op zoek naar een nieuwe zakenpartner met wie hij zijn imperium kan uitbreiden. Naar New York, om precies te zijn, want dan pas tel je volgens hem echt mee. Daarvoor haalt hij de Emmy-winnende choreograaf Nick De Noia binnen. ‘Ik breng je show naar Broadway,’ belooft De Noia. Banerjee gaat met hem in zee en vanaf dat moment verandert zijn Amerikaanse Droom in een regelrechte vloek.

Die vloek vangt aan met een inmiddels berucht servetje. Tijdens een etentje schrijft De Noia op dat servetje: ‘Ik ben de eigenaar van deze reizende show, tot in der eeuwigheid.’ Voormalig Chippendale Dan Peterson is aanwezig bij dat moment. ‘Nick zette zijn handtekening eronder, Steve deed hetzelfde, dat was alles. Waarschijnlijk dacht Steve dat dat papiertje geen enkele rechtsgeldigheid had. Ik besteedde er in ieder geval niet veel aandacht aan. Bovendien geloof ik niet dat Steve begreep wat “tot in der eeuwigheid” betekende.’

Vanaf dat moment gaat Nick De Noia zich gedragen als de koning van het Chippendale-imperium. Terwijl de roem van de sexy dansers wereldwijd een grote vlucht neemt, nemen bij De Noia en Banerjee vooral de onderlinge haat en jaloezie toe. ‘De persoonlijkheden van Steve en Nick botsten,’ zegt Dan Peterson. ‘Nick raakte bij mij direct ook een verkeerde snaar. Hij gedroeg zich alsof hij de directeur was. Een flamboyante man die geen respect had voor mijn persoonlijke ruimte. Hij deed neerbuigend. Ik voelde me niet op mijn gemak bij hem en dat overkomt me niet vaak.’

Steve Banerjee is het tegenovergestelde van De Noia, vertelt Eric Gilbert, creatief directeur van de Chippendales in het programma IDconversations van themazender Investigation Discovery. ‘Steve was extreem beleefd, tegen iedereen. Hij gedroeg zich nederig, was serieus, gefocust op zijn werk. Er waren maar twee dingen die hem razend maakten: werknemers die hem gebruikten en mensen die het succes van de Chippendales probeerden op te eisen. Als dat gebeurde, veranderde Steve in een totaal ander iemand. Dan werd hij woest.’ Nick De Noia drukt op precies de verkeerde knoppen bij Banerjee en dat leidt, aldus FBI-agent Steve Garriola in de documentaire, uiteindelijk tot ‘de meest bizarre huurmoord ooit’.

Curse of the Chippendales is niet alleen een true-crime-serie over een moord in glamourland, de documentaire biedt ook een inkijkje in de levens van de mannen-met-vlinderstrik, die avond aan avond voor volle zalen dansen en strippen: hoe dit hun zelfbeeld verbetert en hoe ze soms zelfs de ware liefde vinden. De vele archiefbeelden voeren je drie afleveringen lang moeiteloos terug naar de jaren tachtig. Pas in de slotaflevering begint het zorgvuldig opgebouwde imago van Steve Banerjee af te brokkelen en blijkt dat er een sluwe crimineel in hem schuilgaat.