Licht

Want vaak was het met de oude vlam net uit en met de nieuwe nog niet aan, en ik had geen familie om kerst mee te vieren. Dit klinkt ontzettend deprimerend, maar ik had een tactiek om de kerstdepressie op afstand te houden. En: na kerst was iedereen jaloers op mij, dus lees dit als een kersttip.

Het eerste deel van deze tactiek is gezien de huidige omstandigheden lastig uitvoerbaar. Een lichtpuntje is dat het horizontale deel altijd kan.

Mijn tactiek was om de avond voor kerst absurd lang op stap te gaan. Pas als de lichten van elk nachtcafé weer aan gingen en die van de straatlantarens weer uit, ging ik naar huis. Pas dan, en geen minuut eerder.

Als katergevoelig persoon was ik de volgende dag dolblij dat ik niet naar ouders of schoonouders hoefde om daar onder het genot van een soepele, gulle rode wijn alle ruzies van het afgelopen jaar door te nemen.

Ik heb weleens kerst gevierd met andermans familie, en hoe meer gulle, soepele, rode wijnen, hoe roder de rodewijnsnorren. En hoe roder de snorren, hoe meer emoties.

Zelfs Vincent en Theo van Gogh kregen ruzie tijdens kerst.

‘Waarde Vincent, wat bliksem maakte je zoo kinderachtig & zoo onbeschaamd om op de manier waarop je het aangelegd hebt Pa & Moe het leven bitter & bijna onmogelijk te maken,’ schreef Theo aan Vincent na een kerstruzie.

Nee, dan kun je de kerst beter doorbrengen met een emmer en een buffet van zakken ribbelchips en cola, op een bedje van paracetamol met vegetarische loempiaatjes.

Ik heb zes liter cola, vijf zakken ribbelchips, een blikje ragout en de dubbeldikke televisiegids, wie maakt me wat?

Niemand.