Boekentips

Op een mooie ochtend in juli 1953 werd aan de Haagse Laan van Meerdervoort onze grootste vaderlandse spion geboren. Dat was namelijk het moment waarop George Blake, met de NRC in zijn rechterhand, voor het eerst oog in oog stond met een KGB-officier. Het was het begin van een bloeiende carrière als dubbelspion want Blake werkte al voor de Britse inlichtingendienst. Acht jaar lang speelde deze ondoorgrondelijke Rotterdammer de Russen een schat aan strategische informatie door. Na zijn ontmaskering en veroordeling volgde een onwaarschijnlijke ontsnapping naar Rusland. De Brits-Nederlandse journalist Simon Kuper zocht de stokoude Blake op in diens door de KGB betaalde Russische datsja en tekende zijn spectaculaire levensverhaal op in De vrolijke verrader (Nieuw Amsterdam).

KATJA DE BRUIN

Na haar meesterlijke debuutroman rond een dinosaurusqueeste in het negentiende-eeuwse Amerikaanse Westen speelt Carys Davies’ tweede, Het missiehuis (Meulenhoff) tegen een compleet ander decor. Het zuiden van India, namelijk, waar de wat wereldvreemde vijftiger Hillary Byrd komt herstellen van een zenuwinzinking opgedaan tijdens zijn hectische bestaan als vrijgezelle bibliothecaris. In het bergdorpje Conoor krijgt hij onderdak van de plaatselijke christelijke predikant en wordt hij onder de hoede genomen door riksjarijder Jamshed. Weldadige dagen in een (koloniale) idylle. Tot Byrd verliefd wordt op de mindervalide adoptiefdochter van de ‘padre’, Priscilla, die op haar beurt valt voor Jamsheds neef Ravi en diens droom countryzanger te worden. Merkwaardig ontroerende, schijnbaar tijdloze liefdesdriehoek. Maar in de finale slaat hedendaags extremisme vernietigend toe.

DIRK-JAN ARENSMAN

Vrouw krijgt baby en is bang dat daar iets aan mankeert. Dat is het even simpele als effectieve gegeven van De duw (Uitgeverij Prometheus). De eerste roman van Ashley Audrain is zo’n boek waarvoor het begrip unputdownable is uitgevonden. Huilbaby Violet zet de verhoudingen tussen haar overspannen ouders stevig onder druk, zeker als ze zich ook nog eens ontwikkelt tot terreurkleuter. De duw leest als een huiselijke thriller waarin moeder Blythe bij niemand gehoor vindt voor haar groeiende angst dat haar dochter psychopathische trekjes vertoont en daardoor steeds meer aan zichzelf begint te twijfelen. Maar het is net zo goed een literaire roman over de weg van het moederschap die geplaveid is met onzekerheid, schuldgevoel, eenzaamheid en gekmakend slaapgebrek.

KATJA DE BRUIN