Je leest dit artikel gratis. Wil je meer van de VPRO Gids? Neem een abonnement. Nu 12 weken voor slechts 10 euro. Ik wil meer lezen →
©
VPRO Gids
abonneer
Armoede
In het educatieve NPO 3-programma First Dates voeren de deelnemers metagesprekken.
Zo zeggen ze vaak tegen elkaar dat ze van ‘humor’ houden, maar maken ondertussen niet één grap. Een andere terugkerende vraag is: ‘Wat voor man/vrouw zoek jij?’ Zou ik ook niet doen. Wees blij dat je daar zit en zorg ervoor dat je de man/vrouw bent van wie de overkant niet wist dat die ernaar op zoek was. Nooit gezocht, toch gevonden, serendipiteit! Nu komt er van liefde sowieso niets terecht in dat programma, daar gaat het ook niet om, maar het metagesprek is meestal de voorbode van een voorgenomen mislukking.
Veertig jaar geleden kwam ik met enige regelmaat in een sportzaaltje met een plafond dat zo laag was dat tafeltennissen daar niet echt goed kon. Een meesterzet van deze club die er, net binnen de regels, voor zorgde dat de tegenstanders hun spel moesten aanpassen. Hoog gespeelde ballen ketsten af tegen het plafond, punt voor de tegenstander. Ik weet eigenlijk niet zeker of dit allemaal wel binnen de regels viel, tafeltennis was door de bank genomen een armoedige sport, waaraan we met aan maniakaal grenzend fanatisme op al die druilerige zaterdagen in al die keldertjes en op al die zoldertjes nog enige glans trachten te geven. De club met het lage plafond heette Elan. Mooie naam, vonden we allemaal, die de scharrige ambiance een fris tintje gaf. Ik geloof dat het gros van de jonge pingpongertjes ook niet wist dat deze naam een betekenis had. Dan was het onherroepelijk fout gegaan: ‘Wij zijn Elan, wij hebben elan, jullie gaan eran.’ Zoiets.
Mark, Sigrid, Wopke, Gert-Jan. We zitten tegenover elkaar in het restaurant van First Dates. ‘We hebben nieuw elan,’ zeggen ze, en: ‘Wat voor een regering zoek jij eigenlijk?’ Ze hebben veel geld en betalen de rekening, maar ik proef armoede. Het plafond is te laag.