Vroeger zou ik naar het café zijn gefietst, maar tegenwoordig kies ik voor comedy’s en exotische vergezichten. Ik kan er helemaal in verdwijnen. Want achter elke azuurblauwe horizon lonkt een nog azuurblauwere, en onder elk vredig strand ligt een nog vrediger exemplaar. Ik heb nog geen keuze kunnen maken.
Jaren geleden zat ik ook dagen, weken, maandenlang opties te bekijken. Mijn moeder was net overleden en ook toen zocht ik verlichting. Ergens waar het warmer zou zijn, en de mensen grappig onverstaanbaar. Met mijn voeten in de zee of een weidebeekje zou de tijd sneller gaan. Iets waar ik erg naar verlangde. Misschien kon ik er verliefd worden, of een gebroken hart oplopen. Verdriet van voorbijgaande aard.