Boekentips

Emily St. John Mandel lijkt steeds meer een Canadees nichtje van David Mitchell, waarbij Zee van onrust (Atlas Contact) dan haar compactere Wolkenatlas is. In 1912 stuit de adellijke banneling Edward St. Andrew in de bossen van British Columbia op een mysterieus fenomeen: even wordt het aardedonker, en hoort hij vioolklanken, echo’s van menselijk geroezemoes en vreemd (machinaal?) geruis. Een ijldroomervaring die personages in 1994, 2020 en 2203 vervolgens ook (ongeveer) opdoen. Tot tijdreizend detective Gaspery-Jacques Robert die ‘anomalie’ gaat onderzoeken. Binnen de knappe matroesjkapoppetjesconstructie introduceert Mandel een 23ste-eeuws alter ego dat op ‘de tweede maankolonie’ woont en een haast helderziende pandemiebestseller schreef, er komen personages uit een eerdere roman voorbij en de scifi-thrillerplot krijgt een ingenieuze, bevredigende ontknoping.

DIRK-JAN ARENSMAN

Hoe uit te leggen waar Het snoephuis (De Arbeiderspers) over gaat? Het is immers geen chronologisch verhaal over een duidelijk onderwerp met een overzichtelijk aantal personages. Duivelskunstenaar Jennifer Egan geeft de consequenties van een samenleving die geregeerd wordt door een vorm van spirituele technologie een gezicht door een waaier aan vertellers op te voeren. De een verliest zich in zijn behoefte aan authenticiteit in een kunstmatige wereld, de ander probeert zich met het verleden te verzoenen door herinneringen van anderen te verzamelen aan een traumatische gebeurtenis. Klinkt abstract, maar Egan maakt van al deze levens Black Mirror-achtige filmpjes die zelfs de grootste dystopiehater omver blazen vanwege hun originaliteit, humor en psychologisch inzicht.

KATJA DE BRUIN

De Vlaamse schrijver Joseph Pearce (1951) ontdekte als tiener dat zijn vader Vernon geen Brit was maar Duitser van Joodse komaf: Werner Peritz, geboren in Breslau, nu Wroclaw in Polen, vluchtte voor WO II naar Engeland, veranderde daar zijn naam, en liep na de oorlog in Vilvoorde tegen Josephs moeder aan. Pearce heeft sinds zijn debuut Het land van belofte al tien romans geschreven waarin zijn familiegeschiedenis een rol speelt, maar vertelt die nu, niet gefingeerd en volledig, in Tussen Oder en Zenne (Atlas Contact), aan de hand van het levensverhaal van zijn twee grootvaders, Felix Peritz en Joseph Vandenbrande, tussen 1888 en 1950. Prachtig wordt beschreven hoe beiden zich er met hun gezinnen doorheen sloegen. 

MAARTEN VAN BRACHT