Inge ter Schure
Mitra Nazar is sinds 2020 NOS-correspondent in Turkije. Daarvoor werkte ze op de Balkan en was ze freelancejournalist voor onder andere RTV Utrecht, de Wereldomroep en, nog langer geleden, de schoolkrant.
‘Op de Balkan zijn ze gek op Turkse soaps. Ik heb wel geprobeerd daarnaar te kijken, maar dat trok ik echt niet. Ze bevestigen het clichébeeld dat mensen hebben van Turkse tv: ellenlange afleveringen, zoetsappige romances. Maar die soaps zijn één kant van de Turkse cultuur.’
‘Er zijn een paar Turkse Netflixseries die wereldwijd populair zijn en een liberaal beeld van het land schetsen. Ik heb Love 101 gebinged, een coming-of-age-verhaal over een middelbare school in 1997. Dat was een trip down memory lane naar mijn eigen middelbareschooltijd in Nederland. Waar je ook opgroeit, overal ter wereld kampen pubers met dezelfde problemen. Een fantastische nieuwe serie is Kulup, een historisch drama dat zich afspeelt in de Joodse gemeenschap in het Istanbul van de jaren vijftig. Een waargebeurd verhaal rond de pogrom op Grieken, Armeniërs en Joden in 1955. Voor veel Turken is deze serie een eyeopener, omdat er weinig over die zwarte bladzijde in de geschiedenis wordt gepraat.’
‘Ik denk het wel. Tegelijkertijd houdt de Turkse overheid alles nauwlettend in de gaten. Toen Netflix een serie wilde maken met een openlijk homoseksueel personage, stak de kuisheidscommissie daar een stokje voor. Netflix heeft die serie toen gecanceld omdat ze niet wilden meegaan in wensen van de overheid. Dan zie je de clash tussen conservatief en liberaal Turkije.’
Hoe is het om zelf journalistiek te bedrijven in Turkije?
‘Men houdt natuurlijk wel in de gaten wat ik doe, maar het zijn vooral mijn Turkse collega-journalisten die het zwaar hebben. Het is heel willekeurig wie er wordt lastiggevallen of opgepakt. Er is daarom veel zelfcensuur bij hen. Ik heb het privilege dat ik kan vertrekken als het werken mij onmogelijk wordt gemaakt. Voor Turkse journalisten ligt dat anders, dit is hun land.’
