Cadeau

Ik weet eigenlijk niet of hij dat zelf zo zag, maar tijdens een vergadering werd mij zomaar een opdracht in de schoot geworpen omdat hij zich in zijn agenda vergist had en met geen mogelijkheid kon afreizen naar Brussel, waar de toen nog wereldberoemde schrijver W.F. Hermans een roman zou voorlezen en zich zou laten interviewen. Door die collega natuurlijk, die in de Nederlandse literatuur woonde, die altijd verhalen, grappen en anekdotes kon vertellen die heet van de naald leken te zijn en zonder uitzondering uitmondden in bulderende lachpartijen waar hij zelf vrolijk aan meedeed. Hij was altijd onderweg van het een naar het ander en streek hooguit tijdelijk neer op de redactieburelen, want er wachtte altijd wel iemand van naam en faam op hem in een etablissement van naam en faam. Een jaloersmakend voorbeeld.