Forum

Brieven kunnen worden geredigeerd c.q. ingekort. Over (niet-)plaatsing wordt niet gecorrespondeerd.

JanCees van Beers is geen fan van Formule 1 en dat is zijn goed recht (‘Forum’, #38). Dat hij echter anderen die dit wel zijn daarover kapittelt en van vrouwen verwacht dat ze tegen het ‘mannenbolwerk’ in opstand te komen, getuigt van een seksistische, kortzichtige en onrealistische opstelling. Denkt hij echt dat de F1 een mannenaangelegenheid is waar vrouwen niets te zoeken hebben? Dat de F1 de leefbaarheid op onze planeet in hoge mate bedreigt? En waarom zouden juist vrouwen het voortouw moeten nemen om de wereld te redden? Wat is de impact op het milieu? Waar hebben we het over? De Formule 1 organiseert dit jaar wereldwijd met twintig racewagens 22 races, waarvan één in Nederland. Om te bezien wat de vervuiling die hiervan het gevolg is proportioneel betekent, kan deze bijvoorbeeld worden afgezet tegen die van de 39.000 passagiersvliegtuigen, waarvan er permanent 11.000 in de lucht zijn om jaarlijks 4,3 miljard passagiers (met vliegschaamte) te vervoeren. In deze context lijkt de conclusie wel duidelijk. Tel daar vervolgens nog de bodem-, water- en luchtvervuiling bij op die continu wordt veroorzaakt door allerlei takken van industrie, het wegverkeer, energiecentrales, scheepvaart, landbouw en veeteelt, vuurwerk, et cetera. Daarbij vergeleken is het F1-circus slechts onbeduidend kruimelwerk. Het verbannen daarvan zal de wereld niet redden. Het is opmerkelijk dat het bijna altijd de anderen zijn die met oplossingen moeten komen en naar wie met het vingertje wordt gewezen. Door onze leefstijl hebben we vrijwel allemaal boter op ons hoofd.

TON TEN BARGE (GEEN GROOT F1-FAN), DE HEURNE

Wij, eigenaars van een kleine gespecialiseerde boekwinkel in hartje Amsterdam, voelen ons aangesproken door het leuke artikel van Katja de Bruin in VPRO Gids #38 (p. 34, ‘Boekwinkelboeken’). We herkennen de ergernissen, maar vooral ook de betoverende kant, ‘de krachtige romantiek’ die van een echte boekwinkel uitgaat. De ‘moddervette boekverkopersromantiek’ komt na 31 jaar nog altijd erg dicht bij de werkelijkheid. Een chagrijnige dag wordt meestal gevolgd door vele prachtige dagen. Werken in een boekhandel is precies zoals we het ons voorstelden toen we in 1991 met onze winkel begonnen: het is een ontmoetingsplek waar aan de hand van boeken verhalen worden uitgewisseld en klanten in stilte ontspannen grasduinen. Dat zal in Caïro een stuk lastiger zijn dan in Amsterdam, nog steeds een stad waar alles mag. Er zijn geen fundamentalistische censoren die je beletten je waar te verkopen, zoals in Mijn boekhandel in Caïro van Nadia Wassef. Sinds we vier jaar geleden vanuit een druk winkelgebied verhuisd zijn naar een meer dorpse buurt vlak bij het Centraal Station heeft onze winkel meer weg van De boekhandel in de bergen van Alba Donati. We werden enthousiast verwelkomd door de bewoners. Dolblij waren ze: een boekhandel op de hoek in plaats van een coffeeshop. Hier zijn we nog meer een uitgelezen plek geworden voor ‘verhalenreizigers en woordenpelgrims’, zoals Donati dat zo mooi zegt. Toch gaan we ermee stoppen, je moet een verwezenlijkte droom nooit te lang rekken. Hopelijk melden zich boekfanaten die zowel romantisch als realistisch zijn om onze kleine boekhandel voort te zetten.

MARIA BASTIAENS EN MARRE VAN DANTZIG (LITERAIRE REISBOEKHANDEL EVENAAR), AMSTERDAM