Vroeger was dit een avondje zappen geweest. Nu is het scherm wat handzamer geworden: een laptop of een smartphone, die laatste is waterdicht genoeg om onder de douche verder te kijken. Zo glij ik ononderbroken van het ene in het andere videogenre. Vorige maand nog horlogereparaties. Experts die piekfijn uurwerken poetsen en minuscule tandwieltjes opwinden, de meeste niet veel groter dan het neusje van een barbiepop.
Deze week ontdekte ik een nieuwe categorie video’s om obsessief te bingewatchen: society simulations, mensen die een videospel benaderen alsof het echt een leven is en daarom maar één vaste rol spelen. Geen tweede ronde als je sterft. Geen roekeloze race naar de finish. Gewoon honderd mensen op één groot speelveld die doen alsof ze daar wonen. Ze hebben geen missies, de zin van hun bestaan bedenken ze zelf. Sandbox games als The Sims of Minecraft zijn er perfect geschikt voor, want daarin kun je praktisch alles bouwen. Je hoeft geen grote cineast te zijn om er een interessante video over te maken.