Achterwerk: Balletacademie

Ik ben verhuisd naar Amsterdam, omdat Nel Roos academie mij gevraagd had. Ik woonde al heel lang in Amersfoort, al van me eerste jaar. We hadden een eengezinswoning en nu zitten we in een klein flatje. Ik heb heel veel heimwee naar mijn vriendinnen. Als ik naar school ga stik ik zowat in die grote stad Amsterdam. Ze zijn op mijn nieuwe school heel erg jaloers omdat ik zo goed in gym ben. En dat allemaal om die balletacademie. Maar ik hou veel van ballet dus ik blijf het doen!!!

Iboya Triz (10 jaar) uit Amsterdam

Iboya, het is een Hongaarse naam, mijn vader is een Hongaar.

Wij zijn twee broers en zitten op ballet. We worden daarom veel gepest. We worden vaak voor wijven uitgescholden of soms wel voor veel ergere dingen, dat durven we gewoon niet te vertellen, zo erg is het.

Door al die dingen willen wij misschien van ballet afgaan, ook al vinden we het hartstikke leuk om te doen en willen we er misschien wel ons brood mee gaan verdienen. Neem nou meisjes, die kunnen wel op voetbal, maar wij als jongens kunnen niet op ballet.

We hopen reacties te krijgen van jongens of meisjes met net zo’n probleem.

Conner (15) en Piotter (12) – De Meern

Hoi allemaal, ik wil heel graag schrijfster worden, maar ik weet niet hoe ik schrijfster moet worden.

Ik vind het heel leuk om verhalen en gedichten te schrijven. Ook vind ik het leuk om de teksten van liedjes te schrijven. Maar ik weet niet hoe ik schrijfster moet worden. Heeft iemand tips?

E.W. 10 (11)

Ik heb ongeveer een jaar een heel lief konijn. Laatst kwam Mike, een vriend van Sam spelen. Sam is mijn broertje. Mike zei dat konijnen domme dieren zijn! Ik zei dat er gevoel in dieren zit. Hij zei dat ik loog. Maar als ik te lang wacht met het konijn voeren, weet ze te ontsnappen. Dan zocht ik haar altijd. Ik moest haar dan wel eten geven. Ik zei dat hij niet wist van dieren. Ik red graag dierenlevens. Ik heb er nog geen een gered. Ik kijk graag naar dieren gered. Ik word later dierenredder. Mijn vriendin wordt lid van het Wereldnatuurfonds. Word er ook lid van.

Terri (9) Lage-Zwaluwe

Ik ben zo heel erg jaloers op kinderen die op tv in series of films spelen, zoals Mees van Het zakmes en Madelief of Lang leve de Koningin. Want ik weet dat ik dat ook kan. Soms kan ik me gewoon niet meer bedwingen. Dan schop ik tegen dingen aan, zo jaloers ben ik. En ik weet ook niet hoe ik zo'n iemand kan worden. Ik heb een vriendin en die heeft het ook. Niet dat ze gaat trappen en zo, maar ook gewoon jaloers. Wij willen daarom ook later samen gaan werken. Ik vind het heel fijn dat ik dit even kwijt kon.

Floor (11), Arnhem

Ik ben een meisje van ook 11 en ik heb (helaas) hetzelfde probleem als jij. Ik wil al ongeveer vanaf mijn 9de jaar actrice worden. Als ik dan jonge kinderen zie spelen in een film of een serie, dan ben ik ook zo ontzettend jaloers. Hoe komt het nou dat zij dat geluk wel hebben en ik niet?! Want ik heb, net zoals jij, het gevoel dat ik dat ook wel kan. Soms word ik er helemaal gek van en zit ik keihard te huilen. Dan ga ik naar m'n moeder, maar die zegt alleen dat ik m'n hele leven nog voor me heb en dat ik altijd nog actrice kan worden. Maar ik wil het niet later, ik wil het nu! Zulke ‘gelukkige’ kinderen zijn dus ook vroeg begonnen. Soms denk ik dat ik verder alle sport en zo wat ik doe (turnen, hockey en pianospelen) maar opzij moet zetten, en alleen moet gaan toneelspelen op een goede toneelschool. (Ik zit nu ook wel op een klein toneelclubje. En ik vind het heel leuk, alleen daar bereik ik toch niks.) Ik zit soms ook te denken of ik me maar gewoon in laat schrijven bij een castingbureau. Maar ik weet niet of dat zomaar kan. Ik wacht dus eigenlijk maar gewoon af. Alleen ik weet niet precies op wat...

Ik weet niet hoe ik jou kan helpen, maar ik ben in ieder geval blij dat ik het kwijt ben. (Voor tien minuten.)

Een meisje van 11, Leiden

P.S. Hier praat ik nooit over met vriendinnen, want ik ben bang dat ze het maar dom vinden en dat ze hetzelfde antwoord geven als m’n moeder.

Ik kan me best voorstellen dat je jaloers bent, dat was ik twee jaar geleden ook namelijk. Ik wou zelfs filmster worden. Maar sinds een jaar geleden wil ik dat niet meer.

Vorig jaar was ik namelijk op tv gekomen voor een interview omdat ik zo goed kon tekenen valt wel mee, hoor). Het is verschrikkelijk! Je moet alles wel ik weet niet hoeveel keer overdoen! Echt heel vervelend! Je mag het zelf weten, hoor, maar als ik jou was, zou ik niet meer jaloers zijn.

Josefien (10), Amsterdam

Hallo lezers van Achterwerk. Ik heb een nogal eigenaardig probleem, en dat is dat ik teveel wil bereiken in mijn leven. Het liefst allemaal tegelijk.

Bijvoorbeeld: dit jaar wil ik mijn studie met hoge cijfers eindigen, ik wil slagen voor mijn rijbewijs, vloeiend Spaans leren praten, een cursus schrijven volgen, een volledig boek schrijven, wereldwijs worden (die en die landen nog ontdekken) en ga zo maar door. Dit wil ik allemaal het liefst in een heel jaar proppen of korter. Het feit dat ik best ongeduldig ben, helpt ook niet echt. Door al deze stress loopt mijn hoofd om. Ik maak elke dag zo'n tien aantekeningen met wat ik allemaal nog moet doen, dat verschilt van kleine tot grote dingen en wat ik nog moet bereiken. Het liefst met deadlines. Het worden er alleen maar meer. Mijn agenda zit stampvol met dingen, waarvan ik de helft toch niet kan waarmaken, maar toch vind ik het de moeite waard om op te schrijven. Soms lig ik ’s nachts uren te piekeren of maak ik in mijn hoofd lijstjes, om vervolgens midden in de nacht alles op te schrijven.

Ik word er gek van. Ik heb ook nog niet een bepaald idee wat ik na mijn studie wil gaan doen. Allerlei ideeën en waanzinnige gedachten schieten door mijn hoofd. Eerst leek het mij leuk om iets met journalistiek te doen, te reizen en verhalen te schrijven, fotografe te worden, actrice, schilder, zelfs een eigen bandje te starten. Ik romantiseer alles veel te veel. Daar ben ik heel goed in.

Is er iemand die hetzelfde meemaakt of misschien heeft gehad? Alle meningen zijn welkom!

Een meisje van 17

Hallo meisjes van 17 (‘Ik wil alles’, #39),16 (‘Ik wil het allemaal’, #41) en 15 (‘Niet goed genoeg’, #41) en anderen.

Ik wil ook heel graag beroemd worden, als actrice, of ergens in de film- en muziekwereld.

Of ik wil aan Yale studeren. En ik wil heel graag in New York wonen. Als ik hoor dat sommige mensen bijna elke vakantie naar Amerika gaan, maakt mij dat wel boos. Ik wil echt heel graag naar New York. Ook ben ik zeer geïnteresseerd in Hollywood en de sterren. Maar ik ken niemand met wie ik er echt goed over kan praten, zij delen die interesse niet.

Maar over dat actrice worden, je hebt een overdosis geluk nodig om net gespot te worden door een scout, of net uitgekozen te worden bij een auditie. Zonder dat geluk kom je er niet. en natuurlijk moet je ook talent hebben.

Ik weet dat het haast onmogelijk is, maar ik zal niet opgeven voor een van mijn dromen uit is gekomen.

Ik hoop dat iemand dezelfde interesse heeft als ik en hetzelfde probleem, ik zou het erg leuk vinden als ik er met iemand echt goed over kan praten.

Siem, meisje van 14

P.S. Als iemand ervaring heeft met New York (de reis enzovoort) zou dat ook handig zijn.

Hoi Achterwerklezers. Sinds een paar jaar vraag ik me af waarom ik op school zit. Het lijkt me veel leuker om van school gestuurd te worden. Om vervolgens de nieuwe grootste kunstenaar ter wereld te worden. Volgens mij wil mijn school dat namelijk zo veel mogelijk voorkomen... Heeft er iemand tips voor mij om deze twee doelen te bereiken? Ik wil natuurlijk wel dat mijn ouders niet boos worden want dat is ook niet leuk. Ik wil eigenlijk ook alleen reacties van mensen die het met me eens zijn over de stomheid van school.

F. (13 jaar)