De eerste reis (Oevers) van cultheld Denton Welch (1915-1948) is weinig spectaculair klinkende autofictie. Een zestienjarige jongen neemt op een dag níet de trein van Londen naar zijn gehate kostschool in Derbyshire, en brengt eenzame spijbeldagen door in Salisbury en Exeter, terugdenkend aan wijlen zijn moeder; om vervolgens (tijdelijk) in Shanghai te gaan wonen, bij zijn broer en vader. Maar wat vat de schrijver/kunstschilder, jonggestorven aan de slepende gevolgen van een fietsongeluk, zijn jeugdbelevenissen in Proustiaans prachtproza: ‘Jonken met gekleurde zeilen en grote geschilderde ogen op hun boeg lagen hutje mutje naast sampans en stoomboten, een mengsel als een pudding van sago en tapioca. Door de masten en schoorsteenpijpen heen zag je de oeverpromenade van Shanghai glinsteren.’ Schitterend.
DIRK-JAN ARENSMAN