zondagetalage

‘Hij wachtte tot de klok zou langskomen, zoals de spin wacht op de vlieg, en sprong er ineens met zijn volle lijf bovenop. Dan, zwevend boven de afgrond, meeslingerend met de geweldige slingering van de klok, greep hij het koperen monster bij de oren, omstrengelde het met zijn benen, spoorde het aan met zijn hielen en maakte met de schok en het volle gewicht van zijn lichaam het woeste gelui nog tomelozer… Het leek of hij het geweldige bouwwerk deed ademen.’